“Περί Μοντελοποίησης και λοιπών αρσενικών”, γράφει η Κατερίνα Ευαγγέλου-Κίσσα

Ψηλός. Γεροδεμένος. Μαλλί ξανθό ή μελαχρινό, δε μας χαλάει, αλλά σε καμία περίπτωση κόκκινο καροτί. Μάτια ακαθορίστου χρώματος, κάτι σε γαλαζογκριζοπράσινο, αλλά οπωσδήποτε μυστηριώδη. Και, εννοείται, τετράγωνο θεληματικό πηγούνι. Ξέχασα κάτι; Μπα. Μέσες – άκρες αυτά.

Όχι, δεν βάλθηκα να γράψω άρλεκιν. Έδωσα μια σύντομη περιγραφή του τέλειου εμφανισιακά Άντρα, κατά γενική ομολογία των ανά την υφήλιο γκάλοπ όλων των επιφανών γυναικείων και ανδρικών περιοδικών, καθώς επίσης των διαφημίσεων και των ταινιών, που σέβονται τον εαυτό τους. Μην αναφερθώ, δε, στα παραμύθια. Ένας πρίγκηπας, ή έστω ένας γόης, πάντα παίζει… Ε όχι λοιπόν, δεν «μοντελοποιούν» μόνο τις γυναίκες. Δημιουργούν το πρότυπο και του τέλειου Άντρα. Για να έχουμε ένα μπούσουλα, τελοσπάντων, μην πάμε έτσι στα τυφλά και χαζοπαζαρευόμαστε!…

Προσέξτε, Ά-ντρα, με το «α» κεφαλαίο και δίφθογγο «ντ» και ποτέ «νδ», που ηχεί σε «ά-νδρα» και δεν είναι αρκούντως μπρουτάλ [1] για τα γούστα μας. Γιατί τι να τον κάνεις τον άντρα αν δεν είναι και λίγο ζόρικος, λίγο από βάρβαρος να το πω, λίγο τελοσπάντων ζωώδης. Και οπωσδήποτε λίγο… αλήτης. Με την κακή έννοια. Γενικά, οι καλές έννοιες παραπέμπουν, εμμέσως πλην σαφώς, την φαντασία μας σε χλιαρές καταστάσεις. Σε καλό παιδί. Σε άχρωμο, άγευστο, άοσμο, άτολμο, ακίνδυνο παιδί. Που δεν ξέρει να συζητάει, να φιλάει, να πηδάει και να λέει όχι στο αφεντικό και στη μαμά του. Και μας τέτοια παιδιά δεν μας κάνουν.

Εμείς θέλουμε τον άντρα τον λιγομίλητο, τον ψαγμένο, τον κατασταλαγμένο. Τον άντρα –ιδανικά- τον αυτοδημιούργητο και ζάμπλουτο, που δε νιώθει από αφεντικά. Αυτόν που θα μας έχει κορώνα στο κεφάλι του, εμάς και μόνο εμάς, λοιπά θηλυκά έως και βαθμού μάνας, αποκλείονται. Να ‘χει το βλέμμα χαμηλό σαν αρσακειάδα παρουσία άλλων αιθέριων υπάρξεων ή να μας κοιτά κατάματα. Λοιπές οπτικές γωνίες μπορεί να θεωρηθούν από ύποπτες έως απαράδεκτες.

Τον άντρα με την σούπερ αυτοπεποίθηση, το σούπερ χαμόγελο, τον ριψοκίνδυνο, που «ορμά στις φλόγες και το κορίτσι βγάζει», όπως έλεγε και μια παλιά διαφήμιση σοκολατούχου γάλακτος, που ανέθρεψε ολόκληρη γενιά κοριτσακίων, που ακόμα καρτεράνε το τέλειο αρσενικό, καθώς κι ολόκληρη γενιά πιτσιρικάδων, που φάγανε τα μούτρα τους στην καθημερινότητα της βιοπάλης. Κορίτσι, βεβαίως, μπορεί να υπήρξε, αλλά πυρκαγιά κι ηρωισμός ούτε για δείγμα. Εκτός κι αν μιλάμε για πυροσβέστες.

Και μιας και το ανέφερα, το επάγγελμα μάς είναι σχεδόν αδιάφορο ως προς το σωστό προφίλ. Ας είναι και υδραυλικός. Φτάνει ο άρρεν να συνάδει με την ως άνω περιγραφή και να γνωρίζει τον Κάφκα, τον Ελύτη, τον Νίτσε και όλους όσους τελειώνουν σε –όφσκι,  τουλάχιστον. Να έχει άποψη και γνώσεις επί παντός επιστητού και φυσικά να πιάνουν τα χέρια του – να ξέρει δηλαδή πως να μαστορέψει ένα μερεμετάκι στην τουρμπίνα διαστημικού λεωφορείου αν χρειαστεί βρε αδερφέ, άνθρωποι είμαστε! Δεν ξέρεις τι σου φέρνει η ζωή!

Ο τέλειος άντρας δεν ψεύδεται, δεν ρεύεται, και προ παντός δεν πέρδεται. Είναι αβρός, περιποιητικός, προστατευτικός, με κατανόηση κι όσο για στήριγμα… βράχος ακλόνητος! Πρέπει να γνωρίζει από μουσική, να ξέρει να χορεύει. Και, πάνω απ’ όλα, να είναι ταύρος και δεν εννοώ φυσικά στο ζώδιο.

Ο άντρας ο πορθητής. Ο ισχυρός. Ο τέλειος. Απλά, δεν υπάρχει. Αυτό το καλούπι δεν έχει φτιαχτεί ακόμα. Ευτυχώς. Θα ήταν, ίσως, πολύ βαρετή όλη αυτή η τελειότητα μαζεμένη, θα φάνταζε σχεδόν εργαστηριακή κι αποστειρωμένη.  Και γιατί ακόμα κι αν βρίσκαμε άντρα με τέτοιο βιογραφικό, πάλι κάτι θα μας χάλαγε. Επειδή η φύση έχει φροντίσει και διαφέρουν τα γούστα μας.

Δεν αρέσουμε όλοι σε όλους. Και τότε, θα μπορούσατε να αναρωτηθείτε, προς τι όλη αυτή η φασαρία; Λοιπόν, κατά κάποιους, ίσως να έχει να κάνει με τη φυσική μας ροπή να διαλέγουμε τον ισχυρότερο για ζευγάρωμα, για να φέρουμε στον κόσμο τους καλύτερους, κατά το δυνατόν, απογόνους. Κατά κάποιους άλλους, η επιλογή του συντρόφου μας ίσως να είναι απλά μια χημική διαδικασία του οργανισμού, ένα συνταίριασμα ορμονών. Και κάπως έτσι να δημιουργείται η ψευδαίσθηση του ισχυρότερου αρσενικού, του πιο άρτιου. Με τη διαφορά, ότι με την πάροδο των χρόνων, από την εποχή των σπηλαίων, ήρθαν και προστέθηκαν και πολλά άλλα κριτήρια, ως προς το τι σημαίνει, στην εποχή μας, άρτιος.

Ο τέλειος άντρας δεν υπάρχει συνολικά. Υπάρχει όμως μοναδικά κι εξειδικευμένα. Όχι πως δεν υπάρχουν άντρες, που αγγίζουν την τελειότητα. Απλά είναι διαφορετικοί για την κάθε μία από μας. Συνήθως.

Όλες ονειρευόμαστε να φιλήσουμε τον πρίγκηπα, αλλά τελικά φιλάμε τον βάτραχο. Τον δικό μας, λατρεμένο, μοναδικό, βάτραχο, που στο φιλί μας γίνεται ο πρίγκηπας…

[1] Από το γαλλικό brutal, που σημαίνει κτηνώδης. Είναι ο ωμός, ο βίαιος, ο κτηνώδης, ο ζωώδης.

Ίσως σας αρέσει και

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη