Οι μέρες κυλάνε ασυγχώρητες την απουσία τους απ’ τις ζωές των ανθρώπων.
Ασυγχώρητες – το βάρος από τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, τ’ ανείπωτα «σ’ αγαπώ», τις βιασύνες, τις καθυστερήσεις, τις φαιδρές προσμονές ενός ολόκληρου κόσμου…
Kαμιά θέση για αγγέλους ή για θαύματα.
O καθένας τους μια ξεχασμένη αλήθεια, σαν αβέβαιο περπάτημα στην ομίχλη.
Τι κι αν αλλάζουν τα ονόματα;
Όλοι μας φορτωμένοι τις απουσίες μας, ενώ εδώ, όλοι παρόντες.
!!!
Σας ευχαριστώ πολύ!