Στη Δρ. Νεκταρία Αδακτύλου

Τρύπωσε το φεγγάρι μες στα σύννεφα,

γύρευε μια αγκαλιά για να κουρνιάσει,

κι αυτά βάφτηκαν πορτοκαλί για να το φιλήσουν.

Σκαρφάλωσα κι εγώ στον ουρανό,

σκαλί σκαλί πατώντας στο κορμί σου

ν’ αγγίξω το φεγγάρι και να πάρω ένα φιλί.

Πέταξα να ’ρθω πίσω να σε βρω,

μα πέρασες την πύλη τ’ ουρανού,

άγγιξες το φεγγάρι τ’ ολόγιομο,

ήπιες το φιλί του το γλυκόπιοτο.

Τώρα πια είναι δικό σου

όπως κι εγώ.

AUGUST FULL MOON

To Dr. Nektaria Adaktilou

The moon has slipped into the clouds,

it was looking for a bosom to snuggle,

and they have turned orange to kiss it.

And I have climbed the sky,

step by step treading on your body

to touch the moon and get a kiss.

I have flown back to come and find you,

but you have crossed heaven’s gate,

touched the full moon,

and drunk its delightful kiss.

Now it is yours at last,

like I am, too.

[Μετάφραση στα αγγλικά: Νίκος Παπάνας]

[Το ποίημα «Πανσέληνος Αυγούστου», της Παρασκευής Β. Μόλαρη, είναι από την υπό έκδοση ποιητική συλλογή της «ΛΟΓΟΣΤΑΛΙΔΕΣ (Ένα παρελθόν, ένα παρόν και χίλια μέλλοντα)», Εκδόσεις ΑΓΓΕΛΑΚΗ. Παρουσιάζεται στη Λόγω Γραφής σε πρώτη δημοσίευση.]