Της είπα:

Προσδοκώ

και εκείνη είπε:

Ελπίζω

Πώς να γιορτάσεις 5 χρόνια, συνεχόμενα χρόνια, επικοινωνίας με τις “Εξομολογήσεις ενός ημερολογίου” παρά με μια ακόμη εξομολόγηση;

Είναι πολλά τα χρόνια της ζωής,

αρκετά για να ζήσεις ένα θαύμα.

Αλίμονο σε όσους φεύγουν νωρίς,

από την ζωή, χωρίς να σημαίνει,

ότι αυτό που μαρτυρώ,

αυτήν την στιγμή,

το πιστεύω απόλυτα.

Θα ήθελα να πω ότι η ειλικρίνεια δεν σημαίνει το ίδιο για όλους τους ανθρώπους, ούτε  έχουν την ίδια αίσθηση για την αρετή αυτή όλοι οι άνθρωποι.

Η ειλικρίνεια είναι ο χαρακτηριστικός τρόπος εκείνου που επικοινωνεί και ενεργεί, σύμφωνα με το σύνολο των συναισθημάτων, των πεποιθήσεων, των σκέψεων και των επιθυμιών του και που μεταφράζεται από τον ίδιο ως ένας τρόπος ειλικρινής και γνήσιος, που όμως μπορεί  και να μην είναι.

Μπορεί κάποιος να είναι ειλικρινής με τον δικό του μοναδικό τρόπο, όπως ακριβώς είναι τα δακτυλικά του αποτυπώματα – μοναδικά,  κατά-δικά του,  ολοκληρωτικά  δικά του.

Το λέω αυτό,  γιατί  στις εξομολογήσεις τις δικές μου ή των άλλων βρίσκω σημεία που έχουν πολλές ερμηνείες, όχι μόνο αποκρυπτογράφησης αλλά και  εκδοχών. Η ζωή μας μοιάζει να έχει πολλές προσεγγίσεις και  δεν ξέρω αν υπάρχει μία απόλυτα αντικειμενική  θωριά των γεγονότων.

Ο ερευνητής της ιστορίας ενός ανθρώπου, πρέπει να  ζητήσει την βοήθεια μαρτυριών και αφού  συλλέξει  αρκετές,  αν όχι όλες, να  γράψει μια ακόμη εκδοχή – την δική του.

Πού βρίσκεται η αλήθεια,  η πραγματικότητα των γεγονότων;

Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο στην ζωή των ανθρώπων. Είναι πολύπλοκη και  άπιαστη η  αρχική εικόνα. Στον χρόνο μέσα τα γεγονότα,  καλά κρυμμένα,  ζητούν τίμημα βαρύ για την αποκάλυψη.

Δεν ξέρω πόσοι αυτο-βιογραφούμενοι  έχουν αντέξει το τίμημα. Επίσης,  έχω προσέξει πως αν ο συνομιλητής μας είναι  θετικός απέναντί μας, διαφορετική ιστορία εκμαιεύει, από το αν ο συνομιλητής στέκεται αρνητικός και μας κοιτάζει με απουσία φυσικής ροής και κατανόηση.

Για μένα τα  ημερολόγια είναι γραφή, σε μορφή ποίησης, εικαστικό δρώμενο, παραμύθι, μαρτυρία, φιλοσοφική προσέγγιση. Είναι η εικόνα  του χρόνου και του τόπου, των ανθρώπων και  της ιστορίας, όπως  εγώ την εξέλαβα, όπως έφτασε σε μένα, με τις ιδιαιτερότητες των προσωπικών μου  ορίων και συχνά αποδεικνύεται πως αυτή η προσέγγιση είναι η πιο αντικειμενική. Υπάρχει κάτι το μαγικό  στις εκμυστηρεύσεις, γι’ αυτό και πάντα με έλκυαν.

Νομίζω  τελικά ότι είναι και μια μαθητεία  και  αυτός είναι ο κυριότερος λόγος που γράφω.

Θυμάμαι  διάφορα Χριστούγεννα και  νομίζω  πως  αυτά που περνώ  τώρα, με όλες τις δυσκολίες και τους φόβους και  την λύπη, είναι  τα πιο  σημαντικά,  γιατί μας βρίσκει στην κόψη του ξυραφιού, γιατί δεν ξέρεις αν θα ζήσεις και αυτή  την χρονιά και γιατί  αυτή η αβεβαιότητα  σε κάνει να  γυρίσεις  στις τελείως απαραίτητες αξίες της ζωής.

Κάνω μια ευχή  για τον χρόνο που έφτασε.

Δεν υπάρχει  καλή και κακή χρονιά. Υπάρχει η ζωή και ό,τι μαζί της φέρνει.

Καλοδεχόμαστε λοιπόν το 2022!

Η Μαρία Πανούτσου είναι μαζί μας από τις αρχές της λειτουργίας της σελίδας μας και από το 2017 είναι σταθερά κοντά μας δύο φορές το μήνα με τις «Εξομολογήσεις» της, καθιστώντας την μία εκ των παλαιότερων συνεργατών μας. Αυτόν τον Γενάρη, λοιπόν, κλείνουμε πέντε χρόνια μιας ανέφελης, μιας ομαλότατης, μιας γονιμότατης συνεργασίας μα και φιλίας. Μιας φιλίας που δεσμοί της είναι η αμοιβαία εμπιστοσύνη, ο αλληλοσεβασμός, η αγάπη για τα γράμματα, για τον πολιτισμό, για τον άνθρωπο, για την λογοτεχνία.

Οι «Εξομολογήσεις ενός ημερολογίου» είναι αυτό ακριβώς που λένε: εκ βαθέων εξομολογήσεις που πηγάζουν από το ημερολόγιο ενός βαθιά καλλιεργημένου ανθρώπου και από την αντίληψή της των πραγμάτων γύρω της στο παρελθόν και το παρόν της. Οι εξομολογήσεις άλλωστε ανέκαθεν εξέφραζαν την έσω ανάγκη για κατάθεση ψυχής.

Χρόνια μας πολλά Μαρία! Χρόνια μας πολλά με εξομολογήσεις ή ό,τι άλλο η ζωή μας φέρει.

Για τη Λόγω Γραφής,

Κατερίνα Ευαγγέλου Κίσσα