«Ο Βίλνιους», ένα παραμύθι της Μαρίας Παλιούρα

[Ένα μικρό παραμύθι για την αξία της αληθινής φιλίας]

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ιδιαίτερο και καλοκάγαθο πουλί που ζούσε σε μια μακρινή χώρα και το λέγανε Βίλνιους.
Ο Βίλνιους δεν πετούσε όπως τα άλλα πουλιά.
Ήταν κλεισμένο στον εαυτό του και μελαγχολικό, μα ήταν τόσο αξιαγάπητο.
Αγαπούσε αληθινά τους φίλους του και βοηθούσε όλα τα πλασματάκια γύρω του που χρειάζονταν βοήθεια.
Ο Βίλνιους, επειδή ήταν πτηνό, νόμιζε πως μπορούσε να πετάξει και όταν δοκίμαζε και αποτύχαινε λυπόταν τόσο που πήγαινε και καθόταν σε ένα σκοτεινό ήσυχο μέρος για ώρες, χωρίς να μιλά, με το παράπονό του.
Μια μέρα, καθώς προσπαθούσε να φτερουγίσει, το είδε ένα άλλο όμορφο πουλί με ωραία φτερά που το λέγανε Ταλίν, που αυτό πετούσε και θέλησε να βοηθήσει και τον Βίλνιους να πετάξει.
Έτσι του έφτιαξε δύο φτερά μεγάλα και του τα χάρισε, για να μην παραπονιέται.
Ο Βίλνιους δεν ήξερε πώς να τα βάλει.
Δεν είχε μάθει να πετάει και τα φόρεσε αδέξια και όπως πήγε να πετάξει κάπου έπεσε και χτύπησε ελαφρά και ήταν τόσα πολλά τα δάκρυά του που δεν ήθελε να ξαναμιλήσει στο πολύχρωμο πουλί που του τα χάρισε.
Νόμιζε πως ήθελε να το γελοιοποιήσει επειδή δε μπορούσε να πετάξει.
Μα ο Ταλίν το έκανε από καλοσύνη και στεναχωρήθηκε πολύ όταν είδε τα δάκρυα του Βίλνιους. Άλλωστε ήταν φίλος του και τον αγαπούσε.
Έτσι βρήκε την παρέα τους, τον Κάουανα, την Τάρτου και την Μπίρζαϊ, για να τον βοηθήσουν και αποφάσισε να δώσει δύο τέτοια φτερά σε έναν άλλον φίλο από την παρέα τους που δεν πετούσε, για να πετάξει αυτός και έτσι να το δει ο Βίλνιους και να πιστέψει ότι μπορούσε να πραγματοποιήσει το όνειρό του.
Μια μέρα, όπως πέταξε ο φίλος τους τον είδε ο Βίλνιους και κατάλαβε ότι δεν τον είχαν κοροϊδέψει.
Οπότε, πήρε θάρρος, φόρεσε τα φτερά του και πέταξε ψηλά.
Ήταν τόσο χαρούμενος και αυτή τη φορά τα δάκρυα του ήταν από χαρά.
Η Τάρτου, ο Κάουνα και η Μπίρζαϊ ήταν και αυτοί χαρούμενοι που βοηθήσανε τον φίλο τους να πετάξει.
«Ευχαριστώ! ευχαριστώ!» φώναζε στον ουρανό και στους φίλους του και πέταξε χαρούμενος πάνω από το νησί που είχε στη μέση του ένα υπέροχο κάστρο, μα και σε άλλα παραμυθένια μέρη όπως πετούσαν και τα άλλα πουλιά.

Ίσως σας αρέσει και

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη