Σήμερα έγινα τριάντα. Ίσως και όχι. Ίσως και να μην ήταν σήμερα. Μήπως είναι αύριο ή ήταν την προηγούμενη εβδομάδα… Και είμαι τριάντα; Τόσο νιώθω ή τόσο είμαι; Πώς μετριέται ο χρόνος, ποια είναι το όριά του… Ένας μεσήλικας άντρας μπορεί να έχει λιγότερες εμπειρίες από ένα δωδεκάχρονο παιδί που μεγάλωσε στις παράγκες, στον πόλεμο, στην φτώχεια και μια γυναίκα που γεννά στην εφηβεία της είναι το όνειρο μιας καριέρας. Πώς μετράς τον χρόνο;

Θα σου πω πώς μετράς τον χρόνο. Σε στιγμές. Πότε ήταν το πρώτο σου φιλί, πότε ερωτεύτηκες, πότε πέρασες το τελευταίο σου μάθημα για το πτυχίο. Παλιά, τότε, κάποτε, πάντως όχι τώρα, η ηλικία όσο περνούν τα χρόνια φαίνεται να μην έχει και πολύ σημασία, μιας και όλοι μας σηματοδοτούμε τα καίρια σημεία της ζωής μας με τις ανάλογες στιγμές. Αν οι στιγμές, λοιπόν, έχουν τόση σημασία, πώς γίνεται να «έφαγες» τόσες. Πώς γίνεται να πρόλαβες να αλλάξεις τόσες φορές τα ρούχα σου, τόσο γρήγορα. Πότε πρόλαβες να τα βαρεθείς, πότε πήρες άλλα και -το κυριότερο- θυμάσαι ποτέ τον εαυτό σου στην γκαρνταρόμπα;

Ξύπνησα μια μέρα και η τηλεόραση έπαιζε από εχθές. Καθώς βαρέθηκα να κουνήσω μέχρι και το χέρι μου για να αλλάξω το κανάλι, συνέχιζα να βλέπω ένα απολύτως αδιάφορο ντοκιμαντέρ με θέμα τη ζωή των βατράχων. Ποιος θέλει να ξέρει για τους βατράχους, ποιος νοιάζεται. Το μόνο που κατάφερα να συγκρατήσω είναι ότι ο βάτραχος είναι από τα λίγα ζώα στην φύση με ροπή προς το θανάσιμο αμάρτημα της βουλιμίας. Ακόμα και αν δεν έχει κανέναν λόγο να φάει και ενώ έχει καλύψει την πείνα του, αυτός θα συνεχίσει να τρώει οτιδήποτε βρεθεί στον δρόμο του ακόμα και το ίδιο του το είδος. Οι μεγαλύτεροι βάτραχοι συνεχώς προσπαθούν να καταπιούν τους μικρότερους και συνήθως με μεγάλη επιτυχία. Οι περισσότεροι βάτραχοι, βέβαια, πεθαίνουν από ασφυξία εν τέλει, αλλά δεν έχει καμία απολύτως σημασία, μιας και αυτό είναι ένας φυσικός μηχανισμός επιβίωσης. Ο βάτραχος τρώει όσο πιο πολύ μπορεί, σε περίπτωση που δεν ξαναβρεί κάτι για μεγάλο χρονικό διάστημα. Διαφημίσεις. Μια κοπέλα παρουσιάζει καλλυντικά, έχει μαύρα μακριά μαλλιά και με σώζει από το αποτρόπαιο και ανιαρό αυτό ντοκιμαντέρ.

Έχει το όνομα τής προηγούμενης σχέσης μου. Κάποιος θα έλεγε ότι της μοιάζει κιόλας. Σκέψεις όπως πού είναι και τι μπορεί να κάνει στη ζωή της πέρασαν φευγαλέα από το μυαλό μου για να διακοπούν απότομα από την πλήρη απώλεια μνήμης. Πόσο καιρός έχει περάσει από τότε; Δεν μπορούσα με τίποτα να θυμηθώ. Σίγουρα παλιά. Μετά ήρθε και η πιο πίσω σχέση μου και η ακόμα πιο πίσω και όλες οι κοπέλες μέχρι την πρώτη, αγγίζοντας όλους τους φίλους και γνωστούς που δεν ξαναείδα ποτέ για διάφορους λόγους. Όλοι είχαν ένα κοινό. Ήταν πολλοί. Η σύνδεση ήταν αναπόφευκτη. Πότε πρόλαβα. Και έστω και ότι πρόλαβα, πού είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι, πού είναι αυτές οι σχέσεις. Σαφώς και κάποιες έμειναν αλλά πώς γίνεται όλοι οι υπόλοιποι να χάθηκαν. Και αν χάθηκαν πού πήγαν, δεν είχαν σάρκες αυτοί οι άνθρωποι; Είναι για μένα πια φαντάσματα, αέρας που πέρασε από τα στενά της ζωής μου και δεν τον ξαναμύρισα.

Σκέψου, θυμήσου. Πότε ήταν η τελευταία φορά που είδες τον καλύτερό σου παιδικό φίλο. Και τον επόμενο καλύτερο; Και πόσοι ήρθαν μετά από αυτόν. Πόσες σχέσεις έκανες, πόσα πρώτα φιλιά έδωσες, πόσες φορές υποσχέθηκες ότι θα την κρατάς για πάντα και σε πόσες. Πού είναι όλες αυτές τώρα και αυτή που έχεις είναι η τελευταία; Σίγουρα θα της το είπες αυτό ένα βράδυ ή ίσως να το άφησες να εννοηθεί. Ξέρει ότι της λες ψέματα; Ξέρει ότι δεν είσαι σίγουρος, ότι και εσύ δεν ξέρεις; Πόσους ανθρώπους, έρωτες, αγάπες και στιγμές έχουμε καταναλώσει στον βωμό της πείνας μας για ζωή… Φάγαμε φιλίες, μεθύσια με αληθινά λόγια, συναδέλφους σε δουλειές και όλα αυτά γιατί η ζωή είναι μία, όπως μας είπε κάποιος. Δεν έχει άλλη, είναι μία και είναι και μικρή, γι’ αυτό φάε. Φάε τους όλους και όλα και προχώρα στους επόμενους, η σύγχρονη εποχή σου υπόσχεται πολλά ακόμα φαγοπότια, πολλές γιορτές, πολλές χαρές, τι τους χρειάζεσαι τους προηγούμενους. Μην κάνεις υπομονή για κανέναν, μην τους ψάχνεις, μην τους δίνεις χώρο στη ζωή σου. Στη ζωάρα σου. Εσύ και εσύ να είστε καλά. Εγώ και εγώ. Αυτός και αυτός. Ο άλλος και άλλος.

Είμαι τριάντα και δεν είχα ποτέ καταλάβει, δεν μου είχε πει ποτέ κανείς ότι δεν είμαι άνθρωπος.

Νόμιζα ότι είμαι άνθρωπος.