“Ο αποτυχημένος συγγραφέας”, ένα διήγημα της Μαρίας Σκαμπαρδώνη

Ζούσε κάποτε μόνος σε ένα σπίτι λίγα μέτρα λίγο πριν το κέντρο του Παρισιού ένας άγνωστος συγγραφέας. Χρόνια ολόκληρα έγραφε, βιβλία, ιστορίες, τόμους ολόκληρους. Προσπάθησε μερικές φορές, ανεπιτυχώς, να εκδώσει κάποιο από αυτά.

<<Είμαι ένας αποτυχημένος συγγραφέας>>, μουρμούριζε πολλές φορές, όντας μεθυσμένος.

Στήριγμά του μεγάλο ένας χρόνιος φίλος του, ο Θεόφιλος, ο οποίος προσπαθούσε να αναπτερώνει το ηθικό του όταν εκείνο έπεφτε.

Τον σκούνταγε δυνατά, προσπαθούσε να τον πείσει να μη σταματήσει να προσπαθεί.

<<Κανένα βιβλίο μου δεν πρόκειται να διαβαστεί ποτέ!>> εκείνος έλεγε και ξανάλεγε.

Μέχρι τη στιγμή που ο Θεόφιλος αποφάσισε να προσπαθήσει και να δώσει μία μικρή χαρά στο φίλο του.

Πήρε κρυφά ένα χειρόγραφό του και το πήγε προς πώληση σε ένα από τα διασημότερα παλαιοπωλεία εκείνης της περιοχής, ένα μαγαζί που αναζητούσε μόνο πρωτότυπα κείμενα, γνωστών ή άγνωστων συγγραφέων.

-Ποιανού συγγραφέα βιβλίο είναι αυτό; αποκρίθηκε ο παλαιοπώλης, εξετάζοντάς το προσεκτικά.

-Του φίλου μου, άσημου συγγραφέα Τιμόθεου Λίβινγκστον. Το έφερα προσδοκώντας πως κάποιος ίσως εκτιμήσει ένα από τα δεκάδες βιβλία του και το αγοράσει. Θα του άξιζε μετά από τόσες απορρίψεις.

Κατά περίεργο τρόπο όμως, ο παλαιοπώλης έδειξε ενδιαφέρον σε αντίθεση με εκείνους που μέχρι εκείνη τη στιγμή αδιαφορούσαν.

-Και όμως, είναι καλός συγγραφέας. Θα το αγοράσω και θα σου πληρώσω το αντίτιμο σε χρήματα.

Έτσι και έγινε. Ο Θεόφιλος, όντας χαρούμενος, αισθάνθηκε πως βοήθησε εκείνη τη στιγμή το βιβλίο του φίλου του να ταξιδέψει σε ένα μέρος. Έστω και αν αυτό ήταν το σκονισμένο ράφι ενός παλαιοπωλείου στην καρδιά της πόλης…

Οι μέρες περνούσαν, περνούσαν. Γρήγορα και αδίστακτα. Το βιβλίο έμενε εκεί, παρά τους επισκέπτες που δεχόταν το παλαιοπωλείο συχνά πυκνά. Ίσως αυτή να ήταν και η μοίρα του` να μείνει παντοτινά σε ένα ράφι, ξεχασμένο και θλιμμένο, μέχρι να του καταφάει τη σάρκα του ο σκόρος.

Ώσπου μία ημέρα, ένας πελάτης μπήκε στο μαγαζί και αναζητούσε περίεργα και πρωτότυπα βιβλία.

<<Δεν έχω πολλά>>, απάντησε ο παλαιοπώλης. Ένα βιβλίο υπάρχει όμως, ανήκει σε άγνωστο συγγραφέα και κάποιος ήρθε και μου το άφησε εδώ πριν ημέρες.

Ο άγνωστος επισκέπτης έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον στο να το διαβάσει. Το ακόμα πιο όμορφο όμως, ήταν πως το περιεχόμενό του τον ταξίδεψε και του δημιούργησε μέσα του όμορφα συναισθήματα.

<<Μα τι ωραίο βιβλίο!>> αποκρίθηκε. «Και δε γνωρίζουμε το συγγραφέα; Κρίμα, είμαι βλέπετε ο ιδιοκτήτης του μεγαλύτερου βιβλιοπωλείου της περιοχής και πάντοτε ενδιαφέρομαι να γνωρίζω νέους συγγραφείς. Αποφάσισα όμως να πάρω αυτό το πρωτότυπο βιβλίο και να το βάλω στη βιτρίνα του βιβλιοπωλείου μου, ώστε να γίνει περισσότερο γνωστό στους επισκέπτες και περαστικούς».

Το τοποθέτησε λοιπόν στο βιβλιοπωλείο του.

Δεν πέρασαν αρκετές μέρες και ο Τιμόθεος έτυχε να περνάει από την περιοχή εκείνη στην οποία βρισκόταν το βιβλιοπωλείο. Κοντοστάθηκε, τα μάτια του όμως έτρεξαν και καρφώθηκαν με τεράστια ταχύτητα σε εκείνο το βιβλίο που κοσμούσε τη βιτρίνα. Το δικό του βιβλίο!

Η χαρά του απερίγραπτη, το δικό του βιβλίο βρισκόταν σε μία βιτρίνα ενός τόσο δημοφιλούς βιβλιοπωλείου! Η καρδιά του χτυπούσε σαν τρελή, το χαμόγελο κόλλησε επάνω στο πρόσωπό του και δεν είχε μετακινηθεί για αρκετή ώρα.

Δεν είχε άλλο άνθρωπο να μοιραστεί τη χαρά του –εκτός από τον καλό του φίλο, τον Θεόφιλο. Έτρεξε και του ανήγγειλε τα ευχάριστα νέα.

<<Είδες που δεν πρέπει να παραιτείσαι ποτέ;>> του είπε εκείνος. «Αν θέλεις να ξέρεις, εγώ πήγα το βιβλίο σου στο παλαιοπωλείο με την ελπίδα μήπως κάποιος το προσέξει. Προφανώς, ο ιδιοκτήτης του βιβλιοπωλείου, θα πέρασε από το μέρος, θα το διάβασε και αποφάσισε να στολίσει με αυτό τη βιτρίνα του>>.

Ο Τιμόθεος χαμογέλασε ξανά δυνατά. Αυτή ίσως και να ήταν η αρχή μίας συγγραφικής καριέρας που ίσως, να είχε λιγότερες κλειστές πόρτες από πριν…

Ίσως σας αρέσει και

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη