«Ξαφνικά», ένα ποίημα του Γρηγόρη Σακαλή

Μέσα στο πάρκο

κάθομαι μόνος

ανασαίνω τον καθαρό αέρα

βλέπω τα λουλούδια

τα δέντρα

ακούω τα πουλιά

να κελαηδούν

αγαπημένη μου

μήπως έγινες πουλί

και μου τραγουδάς

χάθηκες τόσα χρόνια

από προσώπου γης

κανείς δεν σε είδε

άραγε ζεις

ή έγινες άγγελος

του Παραδείσου

προσεύχομαι

να σε δω μια μέρα

ξαφνικά μπροστά μου.

Ίσως σας αρέσει και

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη