Σβήνω

γράφω

σβήνω

γράφω

σε ψάχνω παντού

όλο και πιο βαθιά

όλο και πιο μέσα

κομμάτι εσύ

της σάρκινης ταφόπλακάς μου

φύλακας του τσακισμένου μου μυαλού

σε ψάχνω παντού

μικρέ βουβέ ποιητή

το φεγγάρι στο κέντρο

το τραπέζι γυμνό

δυο τσιγάρα αναμένα

ένα χέρι που αιμοραγεί

είσαι κοντά;

έλα πιο κοντά

σε ψάχνω στη νύχτα

ο δρόμος τατουάζ

γραμμένος στο λαιμό μου

δε μπορώ ν’ ανασάνω

σβήνω

γράφω

σβήνω

γράφω

κανένα σου ίχνος

πουθενά

η άμμος ανέγγιχτη

ο θρήνος αδειανός

το ξέρω

η ώρα περνά

η μελάνη είναι σχεδόν

ξεβαμμένη

κι όμως

το ξέρω

ακούω κάπως

κάπου

το βήμα σου

είσαι εσύ

εσύ

μαζί με το λατρεμμένο σου

ψέμα

σβήνω

γράφω

σβήνω

γράφω

ντιν

ντιν

το ρολόι της εκκλησίας

τα χάπια

η πανσέληνος φλέβα μου

άκου το κάλεσμα

του λύκου!

το θηρίο εί

είναι

έτοιμο

τα δόντια χαμογελάνε

λευκό

το κουφάρι ζωγραφίζει

την τέφρα του

σβήνω

γράφω

σβήνω

γράφω

στ’ ορκίζομαι

είμαι έτοιμος

είμαι έτοιμος

κι εγώ

το θηρίο

μέσα μου

αλιχτά

ζωγραφίζω στο παράθυρο

που περιμένει

την τέφρινη ανάμνησή

μου

σβήνω

γράφω

σβήνω

γράφω

δεν έχω

άλλο

περιθώριο

τα σύνορα ξεθώριασαν

η γη

στέρεψε από

το βήμα σου

το βήμα μου

τα τόσα

ιχνηλατημένα

λάθη.