Με μια ευκολία που την παρασέρνει στις λέξεις αλλά και χωρίς να την πελαγοδρομεί και να την βγάζει έξω από τα νερά καθωσπρεπισμών μιας συνήθειας, έπιασε τον εαυτό της σε μια στιγμή αδυναμίας και καθώς περπατούσε να χτυπάει κόκκινο στο τυχαίο των συναντήσεων. Εκείνο το άρωμα που πέρασε από δίπλα της κάτι της θύμισε. Σαν τσίμπημα ακαριαίο. Την παρατηρώ, από μακριά. Δεν θέλει να κοιτάξει πίσω της. Θα ήταν μια ήττα αν γινόταν κάτι τέτοιο αυτή την στιγμή. Από το σεργιάνι της αγοράς για τα αναγκαία, κάτι υποχρεώσεις επαγγελματικές από ‘δω, ένας βιαστικός καφές από ‘κει και ένα άρωμα ξαφνικά εμφανίζεται μπροστά της και κλέβει όλη την παράσταση της εποχής – και όχι μόνο!
Των αισθήσεων και των γραφών του οι συνεκδοχές, σε μια γλυκιά αναστάτωση, την ακινητοποίησαν και την έβαλαν σε σκέψεις. «Αυτό είναι ένα θέμα που πρέπει να το διαχειριστώ και να βρω μια απάντηση», είπε χαμηλόφωνα. Έτσι την έβλεπα να σιγοψιθυρίζει. Το μυαλό της αρχίζει σιγά σιγά να φτιάχνει την αφήγηση των γεγονότων από την ανάποδή τους πορεία. Η επαναφορά τους είναι χωρίς κώδικες. Όπως ακριβώς και οι προτάσεις της. Σαφείς μεν αλλά με αποχρώσεις που πάνε σε βάθος χρόνου και που η λυρική ματιά της τις ανανεώνει. Αυθεντικά τα αυθόρμητά της βγαίνουν στην επιφάνεια των στοχασμών ένα-ένα. Το τέλος τους ήταν και για να φτιάχνουν μια άλλη αρχή. Και οι σιωπές των αρωμάτων τής βιτρίνας τής τραβούσαν το βλέμμα. Αυτό το θυμάται καλά. Κάποιος μαγνήτης θα υπήρχε πίσω από τα τζάμια και την τραβούσε. Σαν μια χοάνη, που όλο μικραίνει ο κύκλος της και στο παιγνίδι της συνεχώς την καλεί. Φανταζόταν ότι ήταν η ίδια πίσω από το τζάμι με τα αρώματα. Από το πουθενά, από τα πέρατα του κόσμου των εκπλήξεων, αν και αυτά είναι σχετικά σαν τις σημειώσεις σε ένα μπλοκάκι στην τσάντα τής βόλτας, εκεί που ξεκουράζονται στη δεύτερη ανάγνωση γίνονται πιο οικεία. Και ξαφνικά, και χωρίς ίσως, την κυρίευσαν με το άρωμά τους. Όλα τα τυχαία των συναντήσεων, γίνονται από αφορμές γραφών, σινιάλα του αέρα και σταγόνες στο χαρτί. Σαν μελάνι που δεν είπε την τελευταία του λέξη αλλά ούτε και που στέγνωσε, ένιωθε το σκίρτημά της να παίρνει άλλο νόημα. Είναι η στιγμή, που το κέντρο και η περιφέρεια των γεγονότων φιλτράρονται από την ματιά της.
Η αντίστροφη πορεία των πραγμάτων ήδη έχει αρχίσει. Κάπως έτσι το σκέφτηκε και το φαντάστηκε. Πίσω από τη σιγουριά μιας βιτρίνας, κάθε μπουκαλάκι αρώματος είναι μια ιστορία, ένας κόπος και ένας μύθος. Μια βόλτα μυρουδιάς, λοιπόν, στο κόσμο των αρωμάτων, στο τι σου ταιριάζει και στο τι σε ταξιδεύει, είναι μια ακόμη προέκταση των σκέψεων. Η αινιγματική αύρα τους βρίσκει την ηλικία της ωριμότητάς σου στην πιο κατάλληλη στιγμή δοκιμής. Ανοίγει την πόρτα του καταστήματος αποφασιστικά. Ανοίγει τα φτερά των αισθήσεών της και με ευγένεια χάνεται στην σαγήνη του αρώματος. Μια ανάσα του χρόνου της γνέφει κλείνοντάς της το μάτι. Όλα γίνονται ταχύτερα από όσο μπορούσε να φανταστεί. Το ασύλληπτο αυτής της στιγμής, αν και αιωρείται μέσα στην πεζότητα της καθημερινότητας, της δίνει άλλα φτερά.
Η μνήμη γυρίζει, ανηφορίζει από το καρπό του χεριού μέχρι τα σύμφωνά της. Κυριαρχεί το σίγμα της το τελικό στα χείλη. Σαν νότα ελαχίστου, σαν μιλιά που θέλει να τα πει, την τραβάει στο μεδούλι της συναυλίας της αλλά κερδίζει, στην τελική, την προσοχή της μύτης. Αιωρείται το χειροκρότημα των επιφωνημάτων. Η απόλαυση, το τερπνόν της δηλαδή σε μια ακόμη διάσταση. Χαμογέλασε με μια ελαφριά κίνηση του κεφαλιού της προς τα πίσω. Σαν τίναγμα των χεριών, στην ικεσία του αρώματος χωρίς όνομα, απολάμβανε τη διάταξη και τα μικρά και περίτεχνα γυάλινα μπουκαλάκια.
Αφήστε το σχόλιο σας