Σε τρεις χρόνους ή Συνομιλώντας με την Μύρτιδα
Κοιλοπονάει η φοράδα
Στα ύψη ανεβασμένη
Κατεβασμένος ο ουρανός
Σκεπάζει την στιγμή
Τρία μάτια κοιτάζουν
Το τέταρτο κλειστό
Παρείσδυση περαστική
Από σπαθιά κρυμμένα
Τροχαϊκοί στίχοι
Χαρίζουν αιωνιότητα
Φούσκωμα στα στήθη
Χρωματίζουν τα σύννεφα
Κρυμμένη η νυφίτσα
κοιτάει τον περαστικό
με την τσάπα χαμηλά
Εσύ δένδρο, που στέκεσαι ακίνητο
Δεν ξέρεις ότι ξέρω εγώ για σένα
Το φόρεμα ανεμίζει
Βρίσκεσαι στην κορφή του λόφου
Το γαλάζιο του ουρανού σε στεφανώνει
Και ο αέρας σε κρατά ψηλά
Ηρωικά μόνη δούλη ή κυρά
Από την ανέκδοτη συλλογή “Μικρά και Μόνα” ©Μαρία Πανούτσου
Αφήστε το σχόλιο σας