Ο σταυρός Σου κενός ποτισμένος με αίμα
το άχραντο σώμα στον τάφο οδεύει
φαντάζει Σου ο θάνατος σε όλους  σαν ψέμα
ο ήλιος ο υπέρτατος, Εσύ, βασιλεύει…

Πώς τώρα η γη θα σκεπάσει Εσένα
το σύμπαν στα χέρια Σου Εσύ που κρατάς;
Πώς δέχεται ο Άδης στο σκότος τον Ένα,
εσένα ζωή μα και φως που σκορπάς;

Ω Κύριε με δάκρυα στα μάτια προσμένω
Ανάστασης να ‘βρω ξανά κι εγώ φως
τον θάνατο πάλι να δω συντριμμένο
αιώνιας ζωής που είσαι Εσύ χορηγός…

[Αργοναύτης 14/04/2017]