“Μαύρο και κόκκινο”, ένα ποίημα της Κατερίνας Ευαγγέλου-Κίσσα

Μαύρο και κόκκινο.

Λευκό πουθενά – για μια φορά ακόμα.

Ήχοι, μουσικές που σε γυρνάνε,

Ξανά και ξανά,

Στον ίδιο τόνο,

Τον ίδιο, απαράλλακτο πόνο,

Στο μυαλό ανοίγουν την ίδια πόρτα,

Στην ψυχή κυλάνε την ίδια αχτίδα.

Κι όμως είναι μόνο

Μαύρο και κόκκινο –

Λευκό πουθενά.

Τα χέρια επαίτες

λαχταρούν να αγκαλιάσουν.

Ντροπή πουθενά –

Μόνο λαχτάρα.

Η αναμονή ατέλειωτη,

Λες και σκοτώνει ένα  ένα

Του ουρανού τ’ αστέρια.

Κι έτσι είναι μόνο

Μαύρο και κόκκινο –

Λευκό πουθενά.

Ίσως σας αρέσει και

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη