«Καστοριά», γράφει η Μαρία Πανούτσου

First to the babies of the eyes

And charms them there with lullabies

Robert Herrick

Συνεχίζω το νοερό ταξίδι που άρχισε πολύ νωρίς, δεν περπατούσα καλά-καλά ακόμη. Οδηγός μου, οι φωτογραφίες  της οικογένειας.

Κατεβαίναμε από το ένα άκρο στο άλλο άκρο του Ελληνικού τοπίου, με  αρχή την Αλεξανδρούπολη.

[Μέρα με τη μέρα, γράφει η Μαρία Πανούτσου]

Μια άλλη φωτογραφία που έχω μπροστά μου,  μαρτυρεί  την εκδρομή μας  στη λίμνη της Καστοριάς.

Περιγραφή της μαυρόασπρης φωτογραφίας:

Με την πλάτη και οι τρεις μας  γυρισμένη στη λίμνη κοιτάμε τον φακό. Λίγος κόσμος πιο πέρα, κοιτούσε προς τη λίμνη.  Ανεβασμένη εγώ σε ένα μικρό βάθρο, βρίσκομαι  στο ίδιο ύψος με τους  γονείς μας. Ένας υπαίθριος κουλουρτζής, ένας πιτσιρικάς με ξυρισμένο κεφάλι, μας κοιτούσε καθώς ένας φωτογράφος τραβούσε την φωτογραφία μας. Ο πατέρας φοράει παλτό μακρύ, το ίδιο και η μητέρα μου. Εγώ με μάλλινα κρεπ ρουχαλάκια, παλτό, γκέτες, σκουφί, παπουτσάκια όλα κρεπ.   Χειμώνας, ο μήνας των γενεθλίων μου.  Νοέμβριος, γράφει  η φωτογραφία. Περιμέναμε  να έρθει το πλοιαράκι για  να πάμε σε κάποιο σημείο της Καστοριάς, αυτό το υπέροχο μέρος, στο βορρά της Ελλάδας, κοντά  στα σύνορα.

Η λίμνη της Καστοριάς χειμώνα.

Καστοριά, μια περιοχή τόσο  σημαντική, τόσο φορτισμένη με ιστορία και καταβολές  και τόσο όμορφη, Θεέ μου, πόσο όμορφη. Πότε θα αξιωθώ  να  επαναλάβω αυτό το ταξείδι φόρο μνήμης στην παιδική μου ηλικία, που όχι άχρηστα  αλλά τόσο χρήσιμα μας συντροφεύει όταν τα καθημερινά μοιάζουν ξεθωριασμένα, τι κι αν είναι present.

Ο πατέρας  συνέχεια ταξίδευε με την δουλειά του -τσιγγάνικη ζωή- και μας έπαιρνε μαζί του, έτσι και από την κοιλιά της μάνας μου ταξιδεύαμε αρχικά  μέσα στην Ελλάδα,  από το ένα άκρο της στο άλλο άκρο. Το επίθετο  του πατέρα μου και της οικογένειάς του είναι Σκουλαρίκος, με καταγωγή από την νότια Πελοπόννησο. Ήταν το τσούκλι τους [1], που τους έμεινε και έγινε το κανονικό τους επίθετο. Αυτή η ιστορία, της οικογένειας του πατέρα μου, πολύ μου αρέσει και θα την καταγράψω. Έφτιαξα και ένα νανούρισμα, με  τον μύθο αυτό ή  την  ιστορία  αυτή,  δεν ξέρω πιο από  τα δυο  είναι πιο κοντά στην αλήθεια.


[1] Τσούκλι: το  ψευδώνυμο.


[Συνεχίζεται…]

Ίσως σας αρέσει και

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη