Σιωπηλά έρχονται τα καλοκαίρια.

Στάζουν αλάτι στις πληγές,

ξενυχτάνε τα βράδια με γιασεμί,

ξημερώνονται τα πρωινά

με δυόσμο και βασιλικό κι άσπρον ασβέστη,

παραδίδονται τα δειλινά

ίσια, ευθυτενή, μ’ όλο το φως κατάστηθα.

Φεύγουν πάντα με κρότο.

Καθένας μας κι η αποκαθήλωσή του.

[Μαριάννα Γληνού – Ας γνωριστούμε]