Χθες βράδυ, η νύχτα ηχούσε

σαν

αργό ξεφύλλισμα παλιού βιβλίου,

μηνύματα από χρόνια

διαγραμμένα

στης λήθης τον μύλο.

Τότε,

τα άστρα ζωντάνεψαν

πρόσκαιρα –

μαγνήτες οπτικοί οι ματιές

δυο πόλοι ετερώνυμοι

η ανθρώπινη υπόστασή μας.

Και οι πορείες,

μέγα διάστημα σε ζώνη ουδέτερη.

Το χθες υπήρξε πηγή –

σε βρήκα εκεί, να ξεδιψάς.

Ύστερα,

πάλι η νύχτα θύμιζε παρελθόν.