Η μουσική να σφυρίζει,

μέσα στα μαλλιά του.

Τα φώτα μικρά σαν άνθη,

που κοιτάζουν προς το φως.

Κάθε φορά που τελειώνει μία μέρα,

καθαρίζει τα γυαλιά του με αργές κινήσεις.

Σκύβει λίγο το κεφάλι και σκέφτεται,

για λίγα λεπτά.

Σαν να προσεύχεται στον θεό της σιωπής,

για την επόμενη μέρα,

για τη νύχτα που έφτασε,

για ό,τι δεν έκανε σωστά,

για ό,τι πρόκειται να γίνει.

Απόψε είπαν πως θα είναι όλα διαφορετικά,

θα τα σκεπάσει μια γιορτή,

οι άνθρωποι δεν θα είναι μόνοι

και θα συζητούν ελεύθερα

για τα πάντα,

όμως το επόμενο πρωί

όλα θα γίνουν κόκκινα,

με το πρώτο φως

όλοι θα  νιώθουν ικανοποιημένοι,

όμως σίγουρα,

σίγουρα κάτι θα λείπει.