Καλό μήνα και από την Κύπρο, φίλοι αναγνώστες (και συνεργάτες) της Λόγω Γραφής!

Για το μήνα Μάιο η στήλη παρουσιάζει τη Θέμιδα Κωνσταντίνου, μια ανερχόμενη ποιήτρια που διακρίνεται τόσο για την ευαισθησία όσο και για το βάθος των πνευματικών της αναζητήσεων.

Η πραγματική επιτυχία

Είναι αθόρυβη, κρύβεται στους δευτερολεπτοδείκτες.

Άμα κοιτάξεις τέτοια μάτια την νιώθεις.

Αυτοί που λέτε, είχαν την ευκαιρία να πάρουν άλλο δρόμο,

όμως τα πόδια τους θέλουν εκείνον που πονάει πιο πολύ.

Ξέρουν αυτά.

Αυτές οι καρδιές επιμένουν για κάτι ανώτερο από αυτό που

τις ματαιώνει.

Μόνο εκείνες νιώθουν πως είναι να χαίρεσαι όταν πονάς

για κάτι που αξίζει την ζωή σου.

Πορεία για την ουσία

Οι άνθρωποι κουβαλούσαν βάσανα

έχαναν την ουσία

η θεϊκή παρουσία τους ήταν αδιάφορη

κοιτούσαν πως θα την ξεφορτωθούν.

Ήταν και μία ομάδα από αυτούς,

ποιητές τους έλεγαν οι άλλοι,

που κοιτούσαν πιο ψηλά

από εκεί που έφτανε το μάτι τους.

Ήταν όσοι περνούσαν από κάρβουνα,

αγκάθια και αλύσους

και πέθαιναν στην κυριολεξία

 για να αναστηθούν.

Λιτά

Μία πρώτη γεύση.

Γνωριμία και αναγνώριση.

Τέλος.

Αιωνιότητα. Μυστικοί όρκοι.

Σιωπή.

Αγάπη, λέξη που ακούστηκε τόσο όσο ο αριθμός των αστεριών.

Και η αλήθεια της δεν έμεινε ποτέ στην άρθρωσή της, ποτέ.

Η καρδιά αποφάσισε, αυτή καταλαβαίνει.

Κοίτα με.

Την ξέρεις συ την αλήθεια, την αλήθεια σου.

Την ζεις.

Γεύση.

Οφθαλμαπάτη

Ήτανε πάντα το ξεχωριστό παιδί.

Εκείνο άξιζε να παίρνει και να θαυμάζεται.

Το αν είχε εννοείται μετρούσε πολύ περισσότερο

από το αν είναι.

Προφανώς γιατί το αν είχε φαινόταν πιο εντυπωσιακό.

Έτσι δεν είναι ;

Πέρασαν τα χρόνια όμως.

Και τελικά δεν είχε επειδή δεν ήταν.

Δεν είχε αγάπη, γιατί δεν ήτανε ποτέ.

Δεν πρόλαβε να γίνει.

Όλα στην ώρα σου

«Το θέλω τώρα. Και γιατί να περιμένω τόσο;»

Μέχρι τότε, δεν είχε αντιληφθεί πως ο κόσμος για να γίνει

πήρε χρόνια.

Πώς το μωρό που μένει μήνες μες την μήτρα, κάνει τη μάνα

του να συνδεθεί μαζί του πριν το δει.

Πώς έτσι και ερχόταν κάτι σπουδαίο στη ζωή του,

χωρίς να κόπιαζε πολύ για αυτό,

θα το κατέστρεφε η υπερηφάνεια του.

Για μια σχέση, ζωής

Ωριμάζω. Θέλω να ωριμάζουμε μαζί.

Ομορφαίνω. Θέλω να ομορφαίνουμε μαζί.

Μαζί στο άπειρο.

Αγάπη μου.

[Η Θέμις Κωνσταντίνου είναι ιατρός, απόφοιτη της ιατρικής σχολής ΕΚΠΑ και θέλει να ειδικευτεί στην παιδιατρική. Της αρέσει ιδιαίτερα η ποίηση και είναι λάτρης της φύσης. Αγαπά να μοιράζεται ομορφιά με τους ανθρώπους γύρω της και ονειρεύεται να γίνει η ανθρωπότητα μία μεγάλη αγαπημένη οικογένεια.]