Η πρώτη ματιά,

μια χειραψία με τη ζέστα

του κορμιού σου να με

διαπερνά.

Ένα γλυκό χαμόγελο,

μάτια που λάμπουνε.

Κι ύστερα

ο ασπασμός,

η μυρωδιά σου,

το άγγιγμά σου,

η αντανάκλασή σου

στα μάτια μου

η ομορφότερη εικόνα!

Σαν καλογραμμένη ταινία

περνάνε μπροστά μου

σκηνή με σκηνή

δευτερόλεπτο το δευτερόλεπτο.

Και ξαφνικά σιγή.

Πόνος αξεχώριστος.

Συντρίμμια η καρδιά.

Κι όλα για σένα, καλέ μου,

που έτσι αγέρωχος περνάς

και εγκαταλείπεις μία-μία

τις μικρές χαρές που μου ’δωσες,

αφήνοντάς με στη λίμνη

των δακρύων μου.

Μα εσύ δεν το ξέρεις

τίποτα δεν ξέρεις.

Και βεβαιώνεις πως τελικά

όλα μια ταινία ήταν, μάτια μου.

Κι εγώ να παρακαλώ,

“αλλάξτε πρωταγωνίστρια” μοιρολογώ.

[Πρώτη δημοσίευση περιοδικό Κυπριακή Εστία (τεύχος 4, Ιούλιος-Δεκέμβριος 2020)]