Η αυγουστιάτικη πανσέληνος
του ‘μοιαζε σα να ‘χε δραπετεύσει
από το φως των ματιών της
εκείνη τη στιγμή
γήινη γραφή του αεί, ανεξίτηλη
στα πλάτη τ’ ουρανού
Παρ’ όλ’ αυτά ανεπίδοτη
Δεν αντιγράφηκε να διαβαστεί
στα μάτια τα δικά του
Κι η ατολμία τη φυλάκισε
σε σκοτεινό συρτάρι μνήμης
π’ αποξέχασε κλειστό
Χρόνια πολλά μετά
λευτέρωσαν οι συμπτώσεις
μία χλωμή αχτίδα