Η κατάθλιψη τον είχε κυριεύσει ξανά; Δύσκολες ημέρες, ακόμα και πιο δύσκολη η πιο απλή δραστηριότητα. Ακατόρθωτο να εξυπηρετήσει τον εαυτό του ακόμα και στις πιο απλές δραστηριότητες, όπως ένα μπάνιο ή το βούρτσισμα των δοντιών.

Ήταν δύσκολες για εκείνον αυτές οι ημέρες. Δεν είχε διάθεση να βγει, ένοιωθε έναν κλοιό να σφίγγει το μέσα του, μία εσωτερική θλίψη κρατούσε μακριά του κάθε μικρή και μεγάλη χαρά της ζωής.

Πίστευε ότι την είχε ξεπεράσει. Ότι ήταν μία άσχημη περίοδος για τη ζωή του, από την οποία και κατάφερε να βγει νικητής. Είχε προσπαθήσει, είχε βρει διεξόδους, προσπάθησε να την απωθήσει, να τη βγάλει τελείως από το μυαλό του. Όμως αυτή εκεί, επίμονη, να συνεχίζει να επεμβαίνει στη ζωή του και να θέλει εγωιστικά να την κουμαντάρει.

Οι φίλοι του, στη δύσκολη στιγμή, έφυγαν. Είχαν και αυτοί τη ζωή τους, τους έρωτές τους, τους απλήρωτους λογαριασμούς τους. Ναι, φίλοι είναι, θα ενδιαφερθούν μία, δύο φορές. Αλλά και αυτοί κάποτε λυγίζουνε και φεύγουν. Δεν μπορείς, δυστυχώς, να στηρίζεσαι στη ζωή αυτή απόλυτα σε κανέναν.

Στη δύσκολη στιγμή πάντοτε λίγοι αντέχουνε και μένουν. Οι περισσότεροι φεύγουν, σε αποφεύγουν με τη φιλική δικαιολογία ‘’θα σε πάρω να τα πούμε’’, ‘’θα σου στείλω μήνυμα’’ και χάνονται όπως ένα αδιάφορος περαστικός στην ομίχλη.

Αισθανόταν ένα βάρος ασήκωτο στην ψυχή του, κοιμόταν περισσότερες ώρες την ημέρα και δεν τον ενοχλούσε πια που δε φρόντιζε τόσο πολύ την εξωτερική του εμφάνιση. Αποφάσισε να μην πιέσει τον εαυτό του, να αφήσει αυτή τη δύσκολη περίοδο της ζωής του να περάσει από επάνω του με κάθε ευκολότερο ή δυσκολότερο αποτύπωμα.

Σηκώθηκε το επόμενο πρωί, αισθανόταν πολύ μόνος. Αποφάσισε να κάνει μία προσπάθεια και να ξυρίσει το πρόσωπό του.

Αισθανόταν μόνος, κανένας δεν ήταν εκεί για να μπορέσει να κλάψει στον ώμο του, να τον ακούσει απλά και να προσπαθήσει να τον καταλάβει.

Το βλέμμα του έπεσε επάνω σε έναν πίνακα που απεικόνιζε τη Σταύρωση του Χριστού. Τον είχε αγοράσει πριν χρόνια από ένα ταξίδι στο εξωτερικό. Όλο το πρόσωπό του φώτισε.

Είδε τότε σε εκείνο το πρόσωπο, την αγάπη. Τη Σταυρωμένη Αγάπη. Αυτή ήταν πάντοτε εκεί και για εκείνον. Απλώς εκείνος την είδε εκείνη τη στιγμή.