“Η κουνιστή πολυθρόνα”, ένα ποίημα της Κατερίνας Ευαγγέλου-Κίσσα

Νιώθω ότι απουσιάζω.

Ο χώρος σου γεμάτος

Και ‘γω πουθενά

Ή στην καλύτερη περίπτωση

Σε κάποια γωνία στολισμένη

Που δεν θέλω.

Κι οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες σου:

Ο Δημήτρης, ένα μωρό, οι φίλες απ’ το κολλέγιο

Και πάλι εσύ στην Αγγλία και ο Φρόυντ

Και πάλι εσύ κι ο Δημήτρης…

Και ΄γω απουσιάζω.

Και να σου δώσω μάλλον δε θα βάλεις…

Δε χωράει, νομίζω.

Δώρα, δωράκια – απουσιάζω.

Και το καπέλο της Laura Ashley

Κι η κορνίζα – δικά σου.

Ίσως εγώ τελικά να είμαι η καρέκλα

-Ξέρεις, η άσπρη κουνιστή πολυθρόνα-

Χρόνια τώρα.

Ίσως σας αρέσει και

2 Σχόλια

  • Βάσω Αποστολοπούλου
    1 Ιουλίου 2016 at 07:26

    “Ίσως εγώ τελικά να είμαι η καρέκλα
    -Ξέρεις, η άσπρη κουνιστή πολυθρόνα-
    Χρόνια τώρα”.
    Που σ’ αγκαλιάζει κι όμως δεν την πρόσεξες ποτέ…
    Τόσο όμορφο μέσα στη θλίψη του, Κατερίνα μου!

    • Κατερίνα Ευαγγέλου - Κίσσα
      2 Ιουλίου 2016 at 13:48

      Ευχαριστώ πολύ Βάσω μου.

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη