Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η Ηρώ, ένα μικρό κορίτσι που δεν μπορούσε να πει το ρω…

«Μαμά θέλω νελό» είπε η Ηρώ.

«Μαμά θέλω νερό! Όχι νελό!» Έκανε η αδερφούλα της Ηρώς, η Ρούλα.

«Θέλω νελό γιατί διψώ!» Είπε η Ηρώ, πατώντας το πόδι στο πάτωμα δυνατά!

Η μαμά των κοριτσιών έβαλε δύο ποτήρια νερό στις κορούλες της. Τα κορίτσια ήπιαν  το νερό και μετά παίξανε κρυφτό, κουτσό και τρίλιζα. Ύστερα βγήκαν στο περιβόλι με τα δέντρα και μάζεψαν τρία καλάθια με κεράσια! Πολλά ζουμερά κόκκινα κεράσια! Κατόπιν πήγαν στο ρυάκι με τα βράχια… Έπαιξαν με τη ροή του ποταμιού και χάζεψαν ψαράκια και βατραχάκια. Επέστρεψαν κουρασμένες σπίτι τους. Ήπιαν το γάλα τους και κοιμήθηκαν…

Η Ηρώ ονειρεύτηκε τρία μικρά τιγράκια χρώματος κιτρινοπορτοκαλί με μαύρες ρίγες!

Την επόμενη μέρα ήρθε η δασκάλα τους να κάνει γεωγραφία στη Ρούλα. Άφηνε και την Ηρώ να ζωγραφίζει.

«Η Ρώμη είναι η πρωτεύουσα της Ιταλίας. Η Μόσχα της Ρωσίας και το Παρίσι της Γαλλίας. Επανάλαβε Ρούλα μαζί μου».

Και η Ρούλα τα είπε όλα σωστά!

«Η Ηρώ δεν μπορεί να πει το ρω!» Έκανε κοροϊδευτικά η Ρούλα.

«Ναι, μπολώ…» Γκρίνιαζε η Ηρώ.

«Μπορείς, δεν είσαι πια μικρή!»

«Τελικά δεν μπολώ να το πω…» Η Ηρώ έβαλε τα κλάματα…

Τότε η αδερφή της, της έριξε ένα ποτήρι νερό στο πρόσωπο λέγοντας «νερόοο!». Η Ηρώ σταμάτησε να κλαίει. Μετά από λίγο η Ηρώ είπε νερό!

«Μπράβο!» Είπε η κυρία. «Έμαθες να λες το ρω!»

Έπειτα βγήκαν διάλειμμα. Πήγαν στο περιβόλι με τις κερασιές. Εκεί φάγανε μπόλικα κεράσια και ήπιανε πολύ νερό!