Το μυθιστόρημα «Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία», του θεσσαλονικιού συγγραφέα Αχιλλέα Τριαντόγλου, από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΝΑΤΥΠΟ, είναι μια όαση για όσους αποζητούν να διαβάσουν ένα καλογραμμένο λογοτεχνικό έργο και να ευθυμήσουν, να χαρούν ακόμα και να γελάσουν μέχρι να δακρύσουν. Ατακαδόρικο, γεμάτο αναπάντεχες ανατροπές και εκπλήξεις, με ωραία και ισορροπημένα σκιαγραφημένους τους χαρακτήρες, με αστείρευτη δράση από την πρώτη γραμμή ως την τελευταία. Ένα βιβλίο που αγαπιέται και διαβάζεται άνετα ξανά και ξανά, ως μέθοδος ψυχικής ανάτασης!

Η περίληψη του βιβλίου:

Ο Άρης Κούβερης είναι ένας τριανταπεντάχρονος της “διπλανής πόρτας”, παντρεμένος με τη Νάνσυ, το αντικείμενο του πόθου του. Όταν μια Παρασκευή παίρνει άδεια από την φαρμακαποθήκη που εργάζεται, με την προοπτική να περάσει ξεκούραστα το Σάββατο – ημέρα των γενεθλίων του, το σύμπαν συνωμοτεί εναντίον της ψυχικής και σωματικής του ηρεμίας και ακεραιότητας. “Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία” είναι η καταγραφή των συγκεκριμένων 72 ωρών από τη ζωή του.

Ο φιλότιμος Άρης προσπαθεί να βοηθήσει και να συμπαρασταθεί σε όλους όσους προστρέχουν σε αυτόν -ακόμη και σε αυτούς που φανερά τον εκμεταλλεύονται- και μπλέκει σε περιπέτειες με τραγελαφική πολλές φορές κατάληξη. Στο τέλος κάθε μιας από αυτές τις μέρες ο στόχος του, που είναι να κάνει έρωτα με τη Νάνσυ, μένει ανεκπλήρωτος. Τα πράγματα χειροτερεύουν με το θάνατο του αγαπημένου του θείου το βράδυ της γιορτής του. Προσπαθώντας με τον εξάδελφό του να ικανοποιήσουν κατά γράμμα την επιθυμία του εκλιπόντος για τελετή σε συγκεκριμένο γραφείο, πέφτουν πάνω στον Λεωνίδα που είναι λίγο από όλα κοράκι, μαφιόζος αλλά και νταβατζής. Γλιτώνουν το αυτόφωρο χάρη στην αφέλεια και τις γνωριμίες τους. Το τελετουργικό της ταφής στην ορεινή γενέτειρα του θείου καταλήγει σε φιάσκο και ο Άρης με ένα καρούμπαλο και σπασμένα τα γυαλιά του θεωρείται υπεύθυνος. Τελικά, χάρις σε μια καραμπόλα γεγονότων και συμπτώσεων, η Νάνσυ τον ανταμείβει με το ποθητό “ζαχαρωτό” του και θα ζούσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα αν δεν ξυπνούσε σε ένα πλημμυρισμένο σπίτι, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία….

Το μυθιστόρημα βραβεύτηκε με έπαινο το 2014 από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών.

Λίγα λόγια για το συγγραφέα:

Ο Αχιλλέας Τριαντόγλου γεννήθηκε το 1962 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στη Φαρμακευτική σχολή του Α.Π.Θ και συνέχισε στο Χημικό τμήμα του ίδιου Πανεπιστημίου. Εργάζεται ως φαρμακοποιός από το 1986. Παράλληλα και για 25 χρόνια εργάστηκε σαν οδηγός ΤΑΞΙ, κάνοντας 33 φορές τον γύρο του κόσμου, διανύοντας 1.330.000 χιλιόμετρα στους δρόμους της Θεσσαλονίκης.

Το γράψιμο και το διάβασμα είναι τα χόμπι του. Αντλεί την έμπνευσή του από τις εμπειρίες του στον δρόμο, το φαρμακείο και φυσικά, από τη ζωή του. Ζει στη Θεσσαλονίκη, με τη γυναίκα του, τα δύο παιδιά τους και την Ολυμπιακών διαστάσεων βιβλιοθήκη τους, που την επεκτείνουν συνεχώς.

 Το 2011 βραβεύθηκε με έπαινο για το διήγημά “Ο Μύλος”, στον 2ο διαγωνισμό διηγήματος “Στέλιος Ξεφλούδας” με θέμα “Έγκλημα στο χωριό”.

Το 2014 βραβεύθηκε με έπαινο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών για το μυθιστόρημα “Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία”.

Το 2014 βραβεύθηκε με έπαινο για το διήγημά “Omnia vincit amor” στον 3ο διαγωνισμό διηγήματος “Στέλιος Ξεφλούδας” με θέμα “Καπνός”.

Πήρε μέρος στο συλλογικό έργο “Ακροβάτες δύο κόσμων” με το διήγημα “Το σπίτι στο τέλος του δρόμου”, στο συλλογικό έργο “Έγκλημα στο χωριό” με το διήγημα “ο Μύλος” και στο συλλογικό έργο “Μοργκεντάου και Παραλιακή”, με το διήγημα “Πες το στη… σκνίπα”.

Από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΝΑΤΥΠΟ κυκλοφορεί το μυθιστόρημα «Η ΕΛΠΙΔΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ» και το συλλογικό έργο «ΘΕΡΟΣ ΚΑΙ ΘΕΡΙΑ».