Τα πιο μεγάλα εγκλήματα
μικρές, αναίμακτες, καθημερινές παραλείψεις:
Ένα «Καλημέρα» του Θεού
Ένα άγγιγμα, απαλό κι ανεπαίσθητο
όπως το ξαφνικό αεράκι στ’ αλμυρίκια,
σαν αύρα θαλασσινή
Ένα ίσιο κοίταγμα στα μάτια
να βεβαιώνει όλα τα «σ’ αγαπώ» του κόσμου
και να ζητά συγχώρεση
για όλα τ’ ανείπωτα «αντίο».
Τη μέρα που θα φύγω,
μην πεις τίποτ’ άλλο,
παρά: «Υπήρξε άνθρωπος».
Αφήστε το σχόλιο σας