Καλό μήνα και από την Κύπρο, φίλοι αναγνώστες (και συνεργάτες) της Λόγω Γραφής!

Για το μήνα Νοέμβριο η στήλη σας παρουσιάζει ποιήματα, όπως και αποφθέγματα, της δουλειάς του Ευάγγελου Καραφωτιά, ο οποίος διακρίνεται για τη βιωματικότητα των στίχων του.

Βιοπάλη

Αχ κι αν δεν είχα να συμβιβάζομαι για το ψωμί μας

και για τις άλλες μας βιοτικές ανάγκες

για όλα όσα σήμερα με χρήμα αποκτάς

στέγη, υγεία, παιδεία και τα λοιπά.

Να υπομένω…

Το άδικο, το αναξιοπρεπές

το ψεύτικο, το ευτελές

το αυθαίρετο, το απεχθές

το ανελεύθερο, το ασεβές

το απάνθρωπο το ανηλεές

το ασυνάρτητο, το ασαφές

το ασυνείδητο, το ιδιοτελές

το υπερφίαλο, το εγωπαθές.

Να σιωπώ, να υποκρίνομαι, να υποφέρω.

Αχ και να μην υπήρχε αυτή

η αδυσώπητη υλική βάση της ζωής.

Τι δεν θα ‘κανα!

Δοκιμασίας γη

Παιδί και νέος

γύρευες την απόλυτη χαρά, την ευτυχία

σ’ αυτήν όμνυες κι αισιοδοξούσες

πρόσβλεπες και προσδοκούσες

πίστευες και δημιουργούσες

εμπνεόσουν και κρατούσες

με μια εσώτερη εμμονή.

Ώριμος πια

στα μέσα του δρόμου το κατάλαβες

πως εδώ ζούμε την εγγενή αντίφαση

τη διαλεκτική μας σύγκρουση

την αντιθετική όψη της ζωής.

Εδώ δεν είναι γη επαγγελίας

εδώ είναι γη δοκιμασίας.

Ξεκίνημα

Ξεκινήσαμε σαν νέοι στον αγώνα

με εφόδια τα οράματα μας μόνα

τις αρχές μας, τις ιδέες μας, τις σκέψεις

και το πάθος της αλήθειας της τιμής

απ’ τις άφθαρτες αξίες, τις εμπνεύσεις

με το Πνεύμα… την Ψυχή.

Ναυαγήσαμε σε θάλασσα, σε ξέρη

στου συμφέροντος τα άγρια τα μέρη

και στα βράχια του υπερφίαλου εγώ

στης εξάρτησης τα επώδυνα τα πάθη

όπου τίποτα δεν μένει ιερό

στα αιώνια, τ’ ανθρώπινα μας λάθη.

Μα στο άχαρο τοπίο το στεγνό

δεν ερίζωσε ποτέ του ο δικός μας εαυτός

δεν ετράφη και δεν ήπιε απ’ τους χυμούς του

έμεινε προσηλωμένος σ’ ένα κόσμο νοερό

δεν βολεύεται και ζει με τους καημούς του

έτσι περιπλανημένος και στον άνεμο φτερό.

Ποίησή μου

Φωνή ψυχής, αποκάλυψή της

γνήσια, άδολη, αυθεντική

ασκητική, ασυνάλλακτη, απερίσπαστη

ενώπια ενωπίω.

Απόδραση, απογείωση στ’ όνειρο

στην ομορφιά, στο φως

στ’ ωραίο, στο καλό, στο υψηλό

ακόμα και στο θείο.

Εσωτερικό πάθος, βάσανο

μα κι αγαλλίαση, πίστη, έμπνευση

δημιουργία, προσφορά, ολοκλήρωση

και μια παράξενη ευδαιμονία.

Απόταξη, υπέρβαση εαυτού

μαγική, αληθινή στιγμή

λύτρωση, παρηγοριά και σωσίβιο

στην ταραγμένη θάλασσα του κόσμου.

Οι στίχοι μου

Βοήθα Θεέ μου

να μην ψευδομαρτυρήσω

ούτε στιγμή

ούτε κατ’ ελάχιστο

με την Ποίηση

με τους στίχους μου.

Ας παραμείνει

τουλάχιστο τούτη

ο ιερότερος χώρος μου.

Η Ποίηση

Η Ποίηση δεν είναι

αισθητική τέρψη

κι απόλαυση μόνο.

Αλλά μαζί και μια υψηλή

πνευματική, παιδευτική

και φιλοσοφική λειτουργία.

Κατά το αριστοτελικόν

«Ποίησις φιλοσοφώτερον ιστορίας».

Και ολίγα από τα σχετικά ολιγόστιχα κι επιγραμματικά του ποιήματα ως δείγμα:

– Γήινη ζωή, γήινη δουλεία / καθημερινή συναλλαγή με την αναλγησία/ καθημερινή συνεύρεση με την παραλογία.

– Σύντροφοι μου/ Οίκτος για σας που δεν αλλάξατε τον κόσμο / Τιμή σε σας που δεν σας άλλαξε ο κόσμος.

– Κρίσιμες ημερομηνίες / 1η Ιανουαρίου, 16 Οκτωβρίου κ.α./ Πόσες φορές δεν σας άλλαξα / χωρίς ν’ αλλάξω.

– Αλίμονο σ’ αυτόν που δεν κατάφερε εδώ/ να βιώσει τον πραγματικό του εαυτόν.

Ο Ευάγγελος Καραφωτιάς γεννήθηκε το 1952 στη συνοικία της Αγ. Ζώνης Λεμεσού σε φτωχή ενδεκαμελή οικογένεια. Έμαθε τα πρώτα του γράμματα στην Β’ Αστική σχολή της πόλης και μετά φοίτησε στην εξατάξια Τεχνική σχολή της, με πλήρη υποτροφία από ιδιωτικό οργανισμό και το βραβείο ήθους.

Υπηρέτησε στη συνέχεια ολόκληρη τη στρατιωτική του θητεία (1970-72) σε δυσμενή μετάθεση στον Πύργο Τηλλυρίας, ένεκα των αριστερών πολιτικών φρονημάτων και δράσης του.

Παρακολούθησε, αμέσως μετά την αποστράτευσή του, μαθήματα γαλλικής γλώσσας και πολιτισμού στην πόλη Λυών της Γαλλίας, κάνοντας ταυτόχρονα κάθε είδους δουλειά, πότε νόμιμα και πότε παράνομα για την αυτοσυντήρησή του, αφού δεν είχε καμιά οικονομική στήριξη από οπουδήποτε.

Παρακολούθησε, επίσης, μαθήματα διεύθυνσης ξενοδοχείου στην Κύπρο και Αμερική.

Εργάστηκε κατόπι σε επιβατικό πλοίο και σε διάφορες τουριστικές επιχειρήσεις στη Γαλλία, Ελλάδα, Σαουδική Αραβία, Αίγυπτο και Κύπρο, μέχρι την αφυπηρέτησή του το 2017, ως γενικός διευθυντής ξενοδοχείων. Απασχολήθηκε, επίσης, για ενάμιση περίπου χρόνο στην Κύπρο ως έμμισθο στέλεχος πολιτικού κόμματος του σοσιαλιστικού χώρου, β.γ.γ της νέας συνδικαλιστικής του οργάνωσης και για κάποιο μικρό διάστημα ως ανταποκριτής της εφημερίδας του στη Λεμεσό.

Από μαθητής έγραφε σποραδικά ποίηση, κυρίως όμως, σατιρικά κείμενα, μια κυπριακή επιθεώρηση που ανεβάσαμε σε σχολική γιορτή, και μια πολυσέλιδη μελέτη για τον «Αλέξη Ζορπά» του Ν. Καζανζάκη. Συστηματικά κι αφοσιωμένα ασχολείται με την λογοτεχνία από το 2000, εκδίδοντας μέχρι σήμερα εννέα ποιητικές συλλογές, μία συλλογή διηγημάτων και δύο μυθιστορήματα.