Στη λυκαυγή μόνη ξυπνάς
και σε δικάζουν ενοχές.
Έτσι γερνάς… έτσι γερνάς…
Το χθες σαρκάζει… και πονάς.
Τώρα σκουριάζουν οι ψυχές.
Στη λυκαυγή μόνη ξυπνάς.
Σελίδες κίτρινες γυρνάς
και σε τρομάζουν οι φθορές.
Μόνη γερνάς… μόνη γερνάς…
Αργά έμαθες ν’ αγαπάς.
Τώρα σταλάζουν οι πληγές.
Στη λυκαυγή μόνη ξυπνάς.
Έτσι γερνάς… έτσι γερνάς…
……
Στη λυκαυγή μ’ αναζητάς.
Αργά έμαθες ν’ αγαπάς.
[Το παρόν ποίημα του Ιωάννη Ζορμπαλά έλαβε το Γ΄ ΒΡΑΒΕΙΟ στον 6ο Διεθνή Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ποίησης 2017 του Ομίλου UNESCO Τεχνών Λόγου & Επιστημών Ελλάδος και παρουσιάζεται στη Λόγω Γραφής σε πρώτη δημοσίευση.]
Αφήστε το σχόλιο σας