Ρεμπώ, εγώ η πέτρα, εσύ ο ήλιος στο Λιοπέτρι μας [1]

εσύ το κρασί, εγώ το καράβι για το λιμάνι του έρωτα

οι δυο μας, δυο άστρα που ενώνει η αιθέρια δανδέλα.

Σου ρίχνουν σφαίρα στις Βρυξέλλες και την αρπάζω,

σου κόβουν το πόδι, περπατάμε με πόδια τρία μαζί, [2]

χάνεις τα δόντια, σου μασώ την τροφή και σε θρέφω.

Εγώ η πέτρα, εσύ το μυστρί για την οικία του Τροόδους, [1]

Όταν σε κλέβει ο Κυβερνήτης και ο Μενελίκ ο Δεύτερος

διαστέλλομαι από σένα, πλάθομαι πυρ και τους καίω,

μπαρκάρω το μισό σου σώμα να το θάψουν στη Νίκαια [2]

και χαίρομαι το άλλο μισό σου που νίκησες το θάνατο.

Απορυθμίζομαι, γίνομαι σιντριβάνι να δροσίσω

τα χείλη της ερήμου μας από το Άδεν ως το Σουδάν.

Λειτουργείς εντός μου κι εγώ εντός σου. Εγώ είναι εσύ.

Το ποίημα “Εγώ είναι Εσύ” του Ιωσήφ Ιωσηφίδη συμπεριλαμβάνεται στην Ποιητική του Συλλογή “ΔΙΑΔΡΟΜΗ Γ’ –Έρως απείρως”, Εκδόσεις ΕΝ ΤΥΠΟΙΣ 2007. Ευχαριστούμε τον ποιητή για την προτίμησή του να δημοσιευθεί και στην Λογοτεχνική Ιστοσελίδα ‘Λόγω Γραφής’. 

[1]  Στίχοι 1 και 7.  Ο Αρτούρ Ρεμπώ, στα 18 χρόνια του πυροβολήθηκε στις Βρυξέλλες από τον εραστή του ποιητή Πωλ Βερλαίν. Έφυγε από τη Γαλλία στα 20 του χρόνια, έχοντας ολοκληρώσει δύο Ποιητικές Συλλογές, ενώ δεν ασχολήθηκε ξανά με την ποίηση. Εργάστηκε σε  διάφορες χώρες της Ευρώπης και πέρασε από την Κύπρο όπου αρχικά εργάστηκε στο χωριό Λιοπέτρι και μετά στην οροσειρά ‘Τρόοδος – ως επιστάτης στην οικοδόμηση της κατοικίας του Άγγλου Κυβερνήτη. Μετά πήγε στο Άντεν και στην Αιθιοπία όπου ασχολήθηκε την εμπορία όπλων, υλικών και σκλάβων. Μπλέχτηκε σε μεγάλες περιπέτειες με ντόπιους φύλαρχους που τον εκμεταλλεύτηκαν ακόμα και ο Κυβερνήτης και ο Μενελίκ ο Δεύτερος.

[2] Στίχοι 5 και 10.  Ο Ρεμπώ χάνει ένα πόδι από μόλυνση. Μεταφέρεται στη Νίκαια όπου πεθαίνει στα 37 του χρόνια (1854-1891).