Καθόταν πάλι μόνη στο μπαρ. Μετά το διαζύγιο συνήθιζε να βγαίνει. Ό,τι στερήθηκε μέσα σε 12 χρόνια γάμου, είχε αποφασίσει να το διεκδικήσει, να το βιώσει. Συνήθως δεν κρατούσε πολύ. Οι καταθλίψεις και οι αγωγές, διαδέχονταν η μία την άλλη. Καθώς έπινε το ποτό της, την πλησίασαν δύο άντρες. Έδειχναν μεθυσμένοι. Ο ένας εξ αυτών της έκανε τράκα ένα τσιγάρο και ο άλλος παράγγειλε ποτά. Εκείνη ούτε που γύρισε να κοιτάξει προς το μέρος τους. Άνοιξε το πακέτο, τους πέταξε δυο τσιγάρα, πήρε την τσάντα της και έφυγε βιαστικά, πριν έρθουν τα ποτά.

Βγήκε στο δρόμο. Είχε το κεφάλι ψηλά και το βλέμμα της ήταν βλοσυρό, σαν να την ενοχλούσε καθετί που έβλεπε γύρω της. Άναψε τσιγάρο και επιτάχυνε. Προσπέρασε σχεδόν αδιάφορα τον άστεγο και το πρεζόνι που βρίσκονταν στην άκρη του δρόμου. Ο ένας ήταν ξαπλωμένος, ζωντανός- νεκρός κι ο άλλος καθισμένος οκλαδόν παραμιλούσε. Η κατεύθυνση που είχε πάρει η γυναίκα ήταν για ένα άλλο μπαρ. Τελικά το μετάνιωσε κι άλλαξε πορεία.

Η σκέψη ότι μπορεί να την πλησιάσει πάλι κάποιος άγνωστος, την οδήγησε στο σπίτι. Μόλις έφτασε, έβγαλε τις μπότες, πέταξε την τσάντα στον καναπέ και άνοιξε το ραδιόφωνο. Έπαιζε το «Love me two times» των Doors. Έφερε στον νου της τον Morrison κι ένιωσε για μια στιγμή ελεύθερη. Αυτή η στιγμή ελευθερίας έδιωξε προσωρινά την τρικυμία από τα μάτια της. Το δυνάμωσε κι άρχισε να χορεύει.  Ήθελε τσιγάρο αλλά το πακέτο είχε αδειάσει. Η τρικυμία επέστρεψε. Έκλεισε απότομα τη μουσική.

Ξάπλωσε στο κρεβάτι με τα ρούχα. Έβαλε το χέρι στο συρτάρι του κομοδίνου και τσάκωσε το γράμμα που είχε γράψει στον πρώην της. Έγραφε για δεύτερη ευκαιρία στη σχέση τους. Δεν του το έστειλε ποτέ∙ ήθελε να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία στον εαυτό της. Το τσαλάκωσε για πολλοστή φορά και έκλεισε με δύναμη το συρτάρι. Δεν είχε μετανιώσει εδώ και καιρό, όσο μετάνιωσε για τα τσιγάρα που άφησε στους άντρες του μπαρ.