«Δεν θέλω να σβήσουν», ένα ποίημα της Μαριάννας Γληνού

Δεν θέλω να σβήσουν του δέντρου τα φώτα

και να ‘ρθει ξανά σκοτεινιά
στη θέση του δέντρου πιο μόνη η καρέκλα
που όποιος θα έρθει της ρίχνει παλτά.

 

Δεν θέλω να  σβήσουν του δέντρου τα φώτα
κοιτώντας τα η σκέψη γυρνά
σε ένα μικράκι που πίστευε πάντα
που πρόσμενε με μιαν ανοιχτή αγκαλιά.

 

Δεν ήταν τα δώρα, μα αυτή η αγκάλη
που ήταν στ’ αλήθεια μεγάλη σα χώρα
και ήξερε πώς να προσμένει χαρά.

 

Δεν θέλω να σβήσουν του δέντρου τα φώτα
μαζί τους κι αυτή η παλιά προσμονή
στις ρόδες ενός ποδηλάτου μικρού κολλημένη
κρατιέται η ζωή.

 

Δεν είναι τα δώρα που ανοίχτηκαν τώρα

μα αυτή η βουβή διαδοχή
σαν σβήσουν τα πρώτα φωτάκια άλλα τώρα,
χορεύουν ανάβοντας, δεν φεύγει η ζωή.

 

Δεν θέλω να σβήσουν του δέντρου τα φώτα
κι η φάτνη να μείνει αιώνια εκεί
μεγάλωσα τώρα, δεν θέλω πια δώρα
στο φως μίας Γέννησης ελπίζει η ψυχή.

Ίσως σας αρέσει και

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη