27 Ιανουαρίου 2013
Καλησπέρα Κ…
Μόλις γύρισα. Είμαι λίγο άδεια αλλά θα προσπαθήσω να εξηγήσω τη σκέψη μου.
Δεν εμπιστεύομαι τον λόγο «έπεα πτερόεντα», επομένως η κοινωνιολογία, η πολιτική και η ιστορία δεν μπορεί, δεν μπορούν, να είναι αμερόληπτες εκτός αν εννοούμε σε φαντασιακό επίπεδο αμερόληπτες.
Ο ανθρώπινος παράγων νομίζω υπερτερεί και εκεί παίζεται όλο το θέμα. Με τις επιστήμες θολώνει το υποσυνείδητο, χάνεται το ένστικτο και βασίζουμε το μυστήριο της ζωής σε κάποιες βεβαιότητες που σύντομα μπορεί να ανατραπούν;
Kαι είναι αυτό αρκετό;
Σκέψεις κάνω K… μέσα στην άγνοια μου, όσο για το «υποφέρω» είμαι σχεδόν σίγουρη ότι δεν μπορεί να το διαπραγματευτεί η κοινωνία συλλογικά.
Τελικά όλα χρειάζονται. Χωρίς αφορισμούς. Δεν έχουμε ανάγκη τους αφορισμούς Κ… για να ζήσουμε «πραγματικά».
Μαρία φιλικά,
(Ιδιωτική αλληλογραφία με μαθητές)
Αφήστε το σχόλιο σας