Αναζητώντας το χαμένο φως

σε σκοτεινούς  λαβύρινθους,

χαμένοι σε αδιέξοδα συλλογισμών,

ετούτο τυραννεί τη σκέψη μας κυρίως:

αν θα ανταμώσουμε ποτέ την Αριάδνη,

στα χνάρια της μισοπατώντας,

μήπως και βρούμε τη δική μας ατραπό.

Ίσως και  λυτρωθούμε τότε

απ’ τον  ακούσιο  εγκλωβισμό μας

και πιθανόν να εννοήσουμε τα ανερμήνευτα,

που κατατρέχουνε τον βίο μας…