«Ένα γράμμα που δεν διάβασε κανείς», ένα διήγημα της Μαρίας Σκαμπαρδώνη για τη δράση ‘Γράμματα ανεπίδοτα’

Δεν έχω τι να κάνω αυτές τις ημέρες. Μόνο σε σκέφτομαι, μόνο αυτό μου έχει μείνει από εσένα. Σου γράφω γράμματα τα οποία δεν πρόκειται να σου ταχυδρομήσω ποτέ, γράμματα που δε σκέφτηκα να σου δώσω ποτέ.  Γράμματα στα οποία ξεγυμνώνω την ψυχή μου, γραμμές τετραδίων οι οποίες γίνονται μάρτυρες των συναισθημάτων μου.

Γράμματα στα οποία σου γράφω το πόσο πολύ σε αγάπησα, το πόσο σε αγαπούσα ακόμα και πριν έρθεις στη ζωή μου και σε γνωρίσω. Γράμματα στα οποία ξεδιπλώνω την ψυχή μου, όλα αυτά που στους άλλους κρύβω με χαμόγελα και με κατηγορηματικά ‘’είμαι καλά’’.

Σε αυτά τα γράμματα που σου γράφω, σου εξομολογούμαι όλα αυτά που ο εγωισμός μου ποτέ δεν τόλμησε. Όλα αυτά που με πλημμυρίζουν εντός μου. Το ότι ήρθες στη ζωή μου και μου έμαθες πώς είναι να αγαπάς δίχως να αισθάνεσαι φόβο, δίχως να φοβάσαι να εκτεθείς. Όταν αγαπάς αληθινά, φόβος δεν υπάρχει πουθενά. Τι και αν με πλήγωσες; Περήφανη στέκομαι μπροστά σου, γιατί οι πληγές μου είναι τα παράσημά μου.

Σου γράφω για όλα αυτά που με έκανες να αισθανθώ, να καταλάβω. Πως όταν αγαπάς ο άλλος σου φαίνεται υπέροχος με όλα τα καλά και τα κακά του, όμορφος με κάθε του ατέλεια. Εσύ είσαι που μου έδειξες πως δεν χρειάζεται κάποιος να είναι τέλειος για να τον αγαπάς. Τον βλέπεις τέλειο επειδή τον αγαπάς.

Γράφω και ξαναγράφω, σκίζω και ετοιμάζω ξανά καινούργια χαρτιά, καινούργιες σελίδες.  Γράμματα που δε θα διαβάσει ποτέ κανείς, γράμματα που δε θα δει ποτέ της η μέρα, μόνο η νύχτα και το συρτάρι μου στο οποίο τα έχω κρύψει. Εσύ θα νομίζεις πως εγώ δεν ενδιαφέρομαι πια, αλλά εγώ μέσα στις γραμμές εκείνες θα ξεσπάω και θα περιγράφω το πόσο δυνατά είναι τα συναισθήματά μου. Πως κάθε ημέρα μακριά σου είναι χαμένος χρόνος για εμένα, πως το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι κάθε καινούργια μέρα που ξημερώνει είναι το αν θα μπορέσω σήμερα να σε ξαναδώ. Θα γράφω στις σελίδες των τετραδίων μου πως ακόμα και αν είδα της σκληρότητα της καρδιάς σου, είμαι εκατό φορές πιο χαρούμενη επειδή σε γνώρισα.

Θα σου γράφω ακόμα πως όσο και αν προσπάθησα, ποτέ μου δε κάκιωσα. Μου έδωσες τόσα που μπροστά τους ο πόνος που αισθάνθηκα φαντάζει τόσο μικρός. Μου έδωσες τόσο όμορφες αναμνήσεις, οι οποίες αρκούν για να κάνουν όλα τα αρνητικά να φαίνονται τόσο μικρά, τόσο ασήμαντα.

Ένα γράμμα που δε διάβασε κανείς. Ένα γράμμα στο οποίο όμως έγραψα τα πάντα…

Ίσως σας αρέσει και

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη