«Άνω τελεία», ένα ποίημα της Μαριάννας Γληνού

Λυπάμαι τ’ ερημωμένα σπίτια που κάποτε γέμιζαν φωνές και ζεστασιά  τα κρεμασμένα παντζούρια, τις σιδερένιες σκουριασμένες πόρτες, ακίνητες πια`

Λυπάμαι τις τόσες ανούσιες ανησυχίες για μικρές υποθέσεις, που δεν άγγιζαν τη ζωή ούτε στο ελάχιστο,  μόνο τυραννούσαν το μυαλό στην εποχή τής νεότητας, ασήμαντες πια…

Λυπάμαι τη μοναξιά τής σιωπής,  την ερημιά τής αποξένωσης, τα γκρεμνά τής κουρασμένης αγάπης,  τις στιγμές που κύλησαν σαν άμμος ζεστή από τα χέρια, ανώφελες λύπες.

Βαρύ, να είναι άνοιξη και να νιώθεις χειμώνας.

 


[Μαριάννα Γληνού – Ας γνωριστούμε]

Ίσως σας αρέσει και

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη