Μίλαν Κούντερα/Μικρό βιογραφικό Ο Τσέχος συγγραφέας Μίλαν Κούντερα γεννήθηκε στο Μπρνο, το 1929, και ζει στη Γαλλία, τη δεύτερη πατρίδα του, από το 1975. Έχει γράψει τα μυθιστορήματα: "Το αστείο", "Η ζωή είναι αλλού", "Το βαλς του αποχαιρετισμού", "Το βιβλίο του γέλιου και της λήθης", "Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι", "Η αθανασία", καθώς επίσης τη συλλογή διηγημάτων "Κωμικοί έρωτες" -όλα στην τσέχικη γλώσσα. Όπως και τα παλαιότερα δοκίμια "Η τέχνη του μυθιστορήματος" και οι "Προδομένες

Μπήκε στο σπίτι. Έβγαλε τα παπούτσια της, άνοιξε το ψυγείο, πήρε τη σαλάτα που είχε ετοιμάσει νωρίς το πρωί, ένα πιρούνι, γέμισε ένα μεγάλο ποτήρι  με νερό και κάθισε στο μπαλκόνι ν’ απολαύσει το δείπνο της. Η Άννα, στην ηλικία των τριάντα πέντε, ήταν μια από τις πιο επιτυχημένες δημοσιογράφους στο νησί. Με πτυχία φιλολογίας και δημοσιογραφίας, και μεταπτυχιακές σπουδές στις τηλεπικοινωνίες, κατάφερε από νωρίς να διαπρέψει στον κόσμο της δημοσιογραφίας, εργαζόμενη σε μεγάλες εφημερίδες, σε

Με τα βαριά πετάγματά σου γαργαλάς γραμμικότητες μεγάλο πουλί μεταφορέα Αδειάζεις πολυσύχναστα γραφεία Κλείνεις πάσης φύσης εμπορεία σαλεύεις την ευταξία των σπιτικών

Κάθομαι και σε χαζεύω με τους άνανθους που επιχειρείς τους ευαγγελισμούς νέων επικερδών πτητικοτήτων Εγώ που γλιστρώντας φεύγω ολοένα Ολισθαίνω προς τα κάτω Δίχως, φευ, να με προσμένει Δίχτυ - αγκάλη υποδοχής

Να μ’ άρπαζες μεμιάς απ’ το φτερό Μεγάλο στοργικό πουλί Και με κλειστά μάτια και

Νιότη που ζεις για μια φορά φεύγει σαν άνεμος γοργά το χρόνο δεν γυρίζεις φραγμούς δεν του ορίζεις Γεμάτος όνειρα αγνά φιλόδοξα και σθεναρά τον κόσμο θα μπορούσες με μιας να κατακτούσες Με δύναμη και σιγουριά ψυχή και σώμα μια γροθιά τον κίνδυνο αγνοούσες κι αθάνατος θα ζούσες Ανθρώπους και πολιτισμούς γνώρισες, έμαθες πολλούς αιώνων κακώς κείμενα θ’ άλλαζες με τολμήματα Επαναστάσεις τόσες, στάσεις και αντιστάσεις αγώνες νέων τολμηρών, δράσεις και αντιδράσεις έφεραν νίκες

Γιατί είσαι αληθινή,βουτώ μέσα στ’ όνειρό σου.Αγάπης, γάργαρη πηγή.

«Σε αγαπώ» - βάζω φωνή.Ρουφώ κάθε μυστικό σου.Γιατί είσαι αληθινή.   Σε λαχταρώ, λευκή κι αγνή.Περνώ στο διάφανό σου.Αγάπης, γάργαρη πηγή.

Αντάμα σου - τροχιά κοινή.Πετώ στον αστερισμό σου.Γιατί είσαι αληθινή.Της Πούλιας, φωτεινή πηγή.                                          Γιατί είσαι αληθινή.Αγάπης, γάργαρη πηγή.
<br

Λίγο πριν φύγω. Στοπ. ‌Να σκεφτώ, να βάλω τάξη. Παρθενάκι, σου λέει, τα θέλει όλα στην εντέλεια, ψυχαναγκαστική. Κουραφέξαλα - καλά, σίγουρα έξαλλα! Ένα Χριστούγεννο, μια πρωτοχρονιά, δύο μεθεόρτια και κάτι λάθη αργότερα, φτιάχνω βαλίτσα. Άντε πάλι με την καταραμένη λέξη από «λ». Θα της κάνω βαφτίσια και θα την μετονομάσω «επιλογές». Πίσω στη βαλιτσούλα: τι να πάρω - τι να αφήσω; Να ‘ταν η ζωή μου βαλίτσα να κάνω ξεκαθάρισμα σαν ψέμα. Από επιλογές, λοιπόν, παίρνω σίγουρα ένα τζιν (σκέτο

[Γιατί τι θαρρείς ότι μπορεί να είν’ η μηχανή του χρόνου; Μπορεί να είναι ένα κουτάκι με χαρτιά γεμάτα συναισθήματα κι ιδέες γαντζωμένες σ’ ένα χαρτί που ανοίγουν το παράθυρο της μνήμης. Και σε τραβάνε απ' το νου να θυμηθείς κάποιες ξεχωριστές στιγμές σου και αισθήματα... Λ. Ζ.]                                                                                                        Να πλέξω τις ευχές μου

Να τις υφάνω με μετάξι

Να ζωγραφίσω

Είναι πρωί, δεν έχεις ξυπνήσει καλά-καλά και δυσκολεύεσαι να βουτήξεις στην ανελέητη ρουτίνα για ακόμη μια μέρα. Ή μήπως έχεις βουτήξει ήδη; Τα όρια είναι λίγο θολά και χωρίς καφέ δεν μπορείς να σκεφτείς καθαρά. Ο χειμωνιάτικος αέρας χτυπά το τζαμί με μανία, υπενθυμίζοντας σου τη δύσκολη μέρα που σε περιμένει. Οι σκέψεις στο μυαλό σου βρίσκονται ακόμα σε εμβρυακό στάδιο, επομένως πρέπει να λειτουργήσεις μηχανικά. Οι ήχοι από τα βρεγμένα παπούτσια των γειτόνων στο μάρμαρο του διαδρόμου αντηχούν