[caption id="attachment_6752" align="alignright" width="240"] Μαρία Πανούτσου[/caption] Τα μυστικά κρύφτηκαν σε εκείνα τα χρόνια, όμως κράτησα σφιχτά στις χούφτες να μην χαθούν σε δρόμους που δεν επέλεγα εγώ πάντα. Τώρα, ξεσφίγγω τις μικρές γροθιές, τ’ αφήνω να πετάξουν ανάλαφρα.
Είμαι εδώ να σας θυμίζω, όσα θέλετε επιμελώς να ξεχάσετε.
Στις θλιμμένες νότες ενός ‘τάνγκο’, γεννάω με τα κύτταρα του εγκεφάλου μου τις μυρωδιές και τις εικόνες μιας άγνωστης
Το ποίημα που στολίζει τη σελίδαείναι περισσότερο από απλό ποίημακαι η απαγγελία είναιπερισσότερο από απλή απαγγελία.
Τώρα θυμάμαι την πένακαι τα δάχτυλα να απλώνουντις λέξεις στο χαρτί με σεβασμό.
Η κινητήριος δύναμη είναι περισσότεροαπό απλή ποιητική δημιουργία
γιατί όταν διαβάζειςοι φθόγγοι δονούν την καρδιάοι παλμοί τρέχουν σε ανοιξιάτικο λιβάδι
γιατί όταν γράφειςοι χαρακιές
Φραντς Κάφκα/Βιογραφία ενός θρύλου O Φραντς Κάφκα (Franz Kafka, 1883 – 1924) ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς λογοτέχνες του 20ού αιώνα. Γερμανόφωνος και εβραϊκής καταγωγής, έζησε στη σημερινή Τσεχία και έγραψε όλα τα βιβλία του στη γερμανική γλώσσα. Στο τέλος του πρώτου έτους σπουδών του στο γερμανικό Πανεπιστήμιο του Καρόλου της Πράγας, γνώρισε τον Μαξ Μπροντ, φοιτητή στο πανεπιστήμιο, ο οποίος έμελλε να γίνει ένας από τους στενότερους φίλους του Κάφκα μέχρι το τέλος της ζωής του.
Μέσα από τη νύχταάρχισε αργά να φυτρώνειμια ελαφριά σιωπή.Είναι αυτή η ώρα, η μαγικά λυπημένη,η ώρα που επεκτείνεταιαπό την εξωτερική καρδιάμέχρι τα αστέρια,που κρέμονται από ψηλά.Λοιπόν, να τους πεις να παςκάπου αλλού,που θα μπορείς να ονειρεύεσαιχωρίς να έχεις χάρτη.Θα κάθεσαι ήρεμα και θα διαβάζεις,ένα ποίημα που κοιμάται,ένα ποίημα που επεκτείνεταικαι μπαίνει από παντού, σαν αέρας,ένα ποίημα που κλονίζει τα όνειρα.Ένα
[Ένα μικρό παραμύθι για την αξία της αληθινής φιλίας]Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ιδιαίτερο και καλοκάγαθο πουλί που ζούσε σε μια μακρινή χώρα και το λέγανε Βίλνιους. Ο Βίλνιους δεν πετούσε όπως τα άλλα πουλιά. Ήταν κλεισμένο στον εαυτό του και μελαγχολικό, μα ήταν τόσο αξιαγάπητο. Αγαπούσε αληθινά τους φίλους του και βοηθούσε όλα τα πλασματάκια γύρω του που χρειάζονταν βοήθεια. Ο Βίλνιους, επειδή ήταν πτηνό, νόμιζε πως μπορούσε να πετάξει και όταν δοκίμαζε και αποτύχαινε λυπόταν
Το να βρει η Πέρσα τον δολοφόνο ενός εγκλήματος, ή κάποιον κρυφοβιαιοπραγούντα σε ενδοοικογενειακό bullying, είχε γίνει γι’ αυτήν, μία θα λέγαμε, συνήθεια. Τίποτα δεν την εντυπωσίαζε και ισχυριζόταν ότι ο καθένας μας είναι δυνάμει φονιάς, αν οι συγκυρίες το επιτρέψουν ή το επιβάλλουν. Χώριζε τους δολοφόνους σε κατηγορίες, οι βασικότερες των οποίων ήταν οι εξής δύο: Στους γεννημένους να κάνουν το κακό, αυτούς τους σκληρούς και αδίστακτους που η ανθρώπινη ζωή είναι πολύ φθηνή, και που δεν
Τις Κυριακές τη μάνα σου να αγαπάςΠου μες στη σχόλη μόνη της μένει, πολύ μόνη.Φωνάζουν στην αλάνα τα παιδιάΚαι κείνη πίσω από ένα τζάμιΕσένα περιμένει να γυρίσεις.Τις Κυριακές τη μάνα σου να αγαπάςΓια το φαϊ που δεν είναι δεδομένο,Για το πλυντήριο και την κατάφορτη απλώστρα.Για τα δυο ρούχα που σιδέρωσε, δικά σου,Μη μείνουν και τα θες, και Κυριακή ας είναι.Τις Κυριακές τη μάνα σου να αγαπάςΓια το αχάραγο πρωιό στην εκκλησιάΤη χάρη να λάβεις του
Κάποτε στις ψηλές κορυφές του όρους Ήλχιμο ζούσε ένας λύκος. Ήταν το πιο όμορφο και πιο έξυπνο ζώο που είχε δει ποτέ κανείς! Περπατούσε περήφανος στις χιονισμένες πλαγιές κι όλα τα ζώα τον σέβονταν και τον συμπαθούσαν πολύ. Πάνω στη στενή λευκή μουσούδα του είχε δύο πανέμορφα καταγάλανα μάτια, μαύρη μυτούλα, κάτασπρα και κοφτερά δόντια, πεταχτά και κωνικά αυτάκια. Μια γούνα πολύχρωμη με γκρι, μαύρο και κρεμ χρώμα και τα μπροστινά του πόδια ήταν μπεζ με ένα μαύρο σημάδι κάπου στη μέση, ενώ τα
Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη μου για μια καλαίσθητη παρουσίαση και μια ευγενική διαχείριση και επικοινωνία και προς αυτή την ίδια τη λογοτεχνία αλλά και προς τους δημιουργούς της. Σε μία πορεία παγκοσμιοποίησης που όλα φαντάζουν να φτωχαίνουν, η πνευματική ένδεια είναι χειρότερη κατ’ εμέ. Η συναισθηματική στειρότητα. Η αναλγησία. Και έναντι αυτών μάχομαι. Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Περισσότερα...
Πρόσφατα σχόλια