Κυκλοφόρησε η ανθολογία πεζών και ποιημάτων του ιστολογίου itravelpoetry.com και φέρει τον τίτλο "100+1 κλειδιά της διπλανής πόρτας" [itravelpoetry publications]. Κατόπιν της ευγενικής πρόσκλησης του φίλου ανθολόγου Κριστιάν Νίρκα, δέχτηκα να συμμετέχω με δύο ποιήματά μου, το "Άγγελοι είμαστε όλοι" και το "Καθρέφτες απουσίας, μάτια...". Ευχαριστώ για την ωραία συνεργασία και εύχομαι καλοτάξιδο και αυτό σας το πόνημα Κριστιάν και itravelpoetry.«Μια ειδική έκδοση για την ιστοσελίδα

‘’Αδυναμία μου μεγάλη  αρρώστια μου παντοτινή χωρίς εσένα δε θα ζούσα  στον κόσμο αυτό ούτε στιγμή...’’ Αυτό το τραγούδι έχω επιλέξει ανάμεσα σε δεκάδες άλλα για μας τους δυο. Απερίγραπτα συναισθήματα  με πλημμύρισαν σαν το άκουσα. Το τραγουδούσα και σκεφτόμουνα πόσο μας ταιριάζει.  Και πόσο περίεργο είναι που αυτοί οι στίχοι μπορούν να εκφράζουν τα συναισθήματα και πολλών άλλων ζευγαριών. Σκεφτόμουνα πόσο κοινά είναι κάποια  αισθήματα. Ο πόνος, η χαρά, η αγάπη, η νοσταλγία.  Η μόνη ίσως

Στο μεσοδιάστημα δύο συναντήσεων-ούτε καν συνευρέσεων-καθορίζεις το ποιόν του «Εμείς»,αποκωδικοποιώντας το «αισθάνεσθαι» στην εξέλιξή του,έξω από τη λεξιλογική ταυτοποίηση των συναισθημάτωνκαι την ποσοτική προσέγγιση των αισθανομένων.Ένα ποιόν,που καθορίζεται με λέξεις σχεδόν «εκδιδόμενες»,αποποιούμενες το γνωστόν τοις πάσι νόημά τους.Που καθαιρούν γραμματοσυντακτικούς κανόνεςκαι συνευρίσκονται με το πάθος του «Εγώ κι Εσύ»…που δεν σμίγουν.Έξω από

Ακούμε λέξειςκύματα ήχωνεναλλαγέςγέλια, λυγμοί, αναστεναγμοίόνειρασκόνη που αιωρείται

Κι ανοίγουμετη μια κάμαρημετά την άλληκι όλο μυρίζουμεαραχνοΰφαντες στιγμέςπου πέτρωσανσε μια φωτογραφία.

Κι όλο ακούμετο γέλιο που θροΐζεισ’ ένα ροζ δωμάτιοκι οι σκιέςνα μην ησυχάζουν ποτέ

Και σ’ ένα ρολόιστη μέση στο τραπέζικεντημένο πέπλο σιωπήςο χρόνοςστους ασβεστωμένους

27 Ιανουαρίου  2013Καλησπέρα Κ…Μόλις γύρισα. Είμαι λίγο άδεια αλλά θα προσπαθήσω να εξηγήσω  τη σκέψη μου.Δεν εμπιστεύομαι  τον λόγο «έπεα  πτερόεντα», επομένως   η κοινωνιολογία,  η πολιτική  και η ιστορία  δεν μπορεί, δεν μπορούν,  να είναι αμερόληπτες  εκτός αν εννοούμε σε  φαντασιακό  επίπεδο  αμερόληπτες. Ο ανθρώπινος παράγων νομίζω  υπερτερεί και εκεί παίζεται όλο το θέμα. Με τις επιστήμες θολώνει το  υποσυνείδητο, χάνεται το ένστικτο και  βασίζουμε το μυστήριο της

Καλό μήνα και από την Κύπρο, φίλοι αναγνώστες (και συνεργάτες) της Λόγω Γραφής!Πίστευαν οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι στο δωδεκάθεο; Η απάντηση είναι εμφανώς αρνητική, αν αναλογιστούμε την αφετηρία της Φιλοσοφίας. Όσο περιορισμένες και αν είναι οι πηγές, τα λιγοστά αποσπάσματα των Προσωκρατικών, των πρώτων φιλοσόφων, διαθλούν τον απεγνωσμένο αγώνα του ανθρώπου απέναντι στον μύθο. Στον μύθο του Ησίοδου, όπου οι θεοί, μέγα πλήθος διαφόρων θεοτήτων, κατασκευάζουν τον κόσμο και μάχονται να

Β’ ΜΕΡΟΣ Τι ώρα πήγε γιατρέ; Είπα πολλά σήμερα, μου φαίνεται. Θα σε κούρασα κι εσένα. Αλλά με είχανε συγχύσει βλέπεις απ’ το πρωί. Πήγε η μέρα μου στράφι, αν εξαιρέσουμε την επίσκεψή μου εδώ. Απόψε έχει πάλι το δεύτερο μέρος ενός ντοκιμαντέρ για τον Δούναβη. Δεν πρέπει να το χάσω. Να κοίτα, το έχω σημειώσει κι εδώ για να μην το ξεχάσω. Ό,τι με ενδιαφέρει το σημειώνω σ’ αυτό το μπλοκάκι. Τι να κάνω γιατρέ; Ξεφεύγει το μυαλό μου μ’ αυτόν τον τρόπο. Μ’ αρέσει να ταξιδεύω, έστω κι έτσι. Ξέρεις