Σίγουρα σ’ αυτό το παράξενο μέρος δεν είχε ξαναβρεθεί. Για να ήταν αυτό που έβλεπε μία εικόνα από… προηγούμενη ζωή της, αποκλείεται και επιβεβαίωση αυτού του ‘’αποκλείεται’’, η έπαυλη, που φως φανάρι δεν έδειχνε ανακαινισμένη αλλά τελείως νεόκτιστη, πολύ νεότερη δηλαδή από την Μαργαρίτα που πλησίαζε τα τριάντα. Και τότε; Τότε πώς εξηγείται το γεγονός ότι της ήταν, όχι μόνον γνωστή αλλά και οικεία; Να είχε δει τούτο το ωραίο σπίτι σε φωτογραφίες περιοδικού από αυτά που κάνουν τέτοιου είδους

Το συγκρότημα Ενδοπία αποτελείται από τον Δημήτρη Φραγκούλη (φωνή-κιθάρα), τον Θάνο Νανόπουλο (μπάσο), τον Θοδωρή Ψυχαλή (τύμπανα), και τον Θάνο Τσέλιο (πλήκτρα). Σχηματίστηκαν στα τέλη του 2016 στην Κόρινθο και η μουσική τους κινείται στα πλαίσια του εναλλακτικού/ψυχεδελικού ροκ. Οι πρώτες τους live εμφανίσεις σημειώθηκαν στη «Rock συνάντηση Κιάτου» στο «Λουτράκι rock festival» και στο «Korythmos fest» με δική τους μουσική. Παράλληλα, μπήκαν στο στούντιο και ηχογράφησαν τον πρώτο τους δίσκο

Σταγόνα στη σταγόναξεχνιέται η πίκρα.Όπως γράμμα στο γράμματόσες μυριάδες  λέξειςνα σπάνε σα γυαλικά στο πάτωμαπότε με βρόντο,πότε με μια ελαφριά αιώνια βουβή πορεία.Κι ύστερα,με τι φροντίδασκουπίζουμε τ’ απομεινάρια των στιγμών,το δάκρυ από τα μάτια,θαρρείς και τίποτα δε μένειασημάδευτο στο χρόνοπαρά μονάχα κάτι αόρατοστο βάθος της ψυχής.

Μια ζωή πάλεμα να ημερέψεις το θεριό,κι αυτό να μη νικιέται!

«Ο Βάλινορ πήρε το ραβδί με το μπλε πετράδι και μόλις πρόφερε τη λέξη: “Αθούλ”, ένα έντονο γαλάζιο φως γέμισε το δωμάτιο. Ο μέγας αρχιερέας του Όραντιν χάθηκε στη σκοτεινή δίοδο κι η βιβλιοθήκη έκλεισε πίσω του το πέρασμα. Ο Έντγκαρ στάθηκε για λίγο πίσω απ’ την κουρτίνα, αναποφάσιστος για την επόμενη κίνησή του. Τελικά επέλεξε να αφήσει να κυλήσει λίγος χρόνος πριν τον ακολουθήσει. Δε θα ήταν ό,τι καλύτερο να τον συναντήσει καταπρόσωπο! Κι αν τον είχε καταλάβει ήδη; Η καρδιά του χτυπούσε ήδη

‘’Πουλύ με πίκρανες ζουή μακριά θα φύγου ένα προυί Θ’ ανέβου σ’ ένα αερουπλάνου να δου  του κόσμου απού κει πάνου...’’ Αχχχ! Βάσανα κυρά Στέλλα μου, πολλά βάσανα.  Έχουμι καιρό να τα πούμι. Δε σας πειράζει να τραγουδάου τώρα που δε γράφιτι; Μ’ αρέσει να τραγουδάου όταν κάνου δουλειές, να μου φεύγει του μυαλό, να μη σκέφτουμι. Άμα θέλετι να κάνετι λουγαριασμούς και να συγκεντρουθείτι πείτι μου να σταματήσου. Αυτό του τραγούδι μ’ αρέσει πουλύ. Του ακούου κάθι φουρά που πάου να καθαρίσου του

Ένα κορίτσι γράφει στο στήθος της βροχής τραγουδάει στα χείλη του σκοταδιού κοιμάται στα χνάρια της καταιγίδας χαμογελάει στο κενό Δεν έχει φεγγάρια να ξοδέψει ούτε ήλιους να παζαρέψει το αύριο Δεν έχει φιλιά να σπαταλήσει ούτε ρίγη να αντιδωρίσει Πάντα φτωχοί ήταν οι έρωτες με τρύπιες τις άδειες τσέπες τουςΈνα κορίτσι σφίγγει στα δόντια το μαχαίρι της ποίησης και την κραυγή της λύτρωσης Ταξιδεύει απροστάτευτο στο άδηλο και στο ύποπτο του χρόνου Μα δεν φοβάται Δεμένο κρατάει

«Απλοϊκές ιστορίες φτωχών ανθρώπων & άλλα διηγήματα» ονομάζεται η συλλογή διηγημάτων της Κατερίνας Ευαγγέλου-Κίσσα, που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πνοή. Η συλλογή αυτή των διηγημάτων αποτελεί το πρώτο προσωπικό βιβλίο της συγγραφέως. Η ομάδα της ‘Λόγω Γραφής’ εύχεται στην ιδρύτρια και διευθύντρια της λογοτεχνικής μας ιστοσελίδας να είναι καλοτάξιδο το βιβλίο της και σύντομα να μας δώσει τη χαρά ενός νέου έργου της!Λίγα λόγια για το βιβλίο: Μια ταμπακιέρα, μια αλήθεια που

Πού να ‘ναι  η  θαυμαστή  ομορφιά  της   Θαϊς, Μυρρίνα,της  Θαργηλίας    οι  μπούκλες,  της  Λέαινας  οι  μηροί,της    Θεοδότης    το    στόμα    κι   οι    ανθηροίτης     Λαμίας     γλουτοί,     που     Σειρήνα

άλλη    καμμιά     δεν    είχε.    Και    τα    κρίνατ΄ άσπρα  του  κήπου  της  Μαντάμ  Ντυ  Μπαρί,που    όλοι   μίλαγαν,    μεγάλοι    και    μικροί,και    της    Ραχάμπ    η    εξαίσια     κορδελίνα;

Όπου    κι   αν