Ισίδωρος Ζουργός / Μικρό βιογραφικό

Ο Ισίδωρος Ζουργός γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1964. Έχει γράψει τα µυθιστορήµατα Φράουστ (1995), Αποσπάσµατα από το βιβλίο του ωκεανού (2000), Η ψίχα εκείνου του καλοκαιριού (2002),  Στη σκιά της πεταλούδας (2005), Η αηδονόπιτα (2008), Ανεµώλια (2011, Βραβείο Αναγνωστών του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου), Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλµοσίνο (2014, Βραβείο Public 2015), Λίγες και μία νύχτες (2017), Οι ρετσίνες του βασιλιά (2019), Περί της εαυτού

Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη, δωσ’ της κλώτσο να γυρίσει, παραμύθι ν' αρχινήσει. Κάποτε σε μια μικρή αλάνα ήταν μια παρέα από παιδάκια, αγόρια και κορίτσια και παίζανε διάφορα παιχνίδια. Είχανε μια μπάλα όπου την κλωτσούσανε, την πετούσανε στον αέρα, τη δίνανε ο ένας στον άλλο και παίζανε ό,τι παιχνίδι χωράει ο νους σου. Από μήλα μέχρι ποδόσφαιρο. Εκεί κοντά βρισκόταν ένα πηγάδι. Δεν ήτανε και πολύ καλά κλεισμένο... Εκεί που κλωτσάγανε την μπάλα, η μπάλα έφυγε με φόρα και

Υδρο-βίος Όλα ξεκίνησαν όταν κατέληξα να ζω στο νερό. Με ένα αίσθημα τελεσίδικης αποχώρησης βυθίστηκα γλυκά καθώς με τύλιγε ο πνιγμός αλλά ξεπέρασε κάθε προσδοκία μου το γεγονός της ανάπτυξης μιας υδρόβιας  αναπνοής, αν και όχι αβίαστης, αναδυόμενης ίσως από μια παγανιστική συνάφεια ετυμολογικής φύσης, ανάμεσα στα πνευμόνια μου και στο πνεύμα του νερού…

Οι αισθήσεις αδιάλειπτα  δεμένες με το χάδι του. Η όραση θολή. Η κίνηση έμπλεη πηχτών συναισθημάτων, που

Ο τσοπάνος κάθεται και σκαλίζει την γκλίτσα του, όχι για να την κάνει σταθερότερη, αλλά ομορφότερη. Τούτο το «περιττό» που προστίθεται στο αναγκαίο, είναι η τέχνη. Όλοι, ακόμα κι οι πρωτόγονοι, θα ’θελαν τα πράγματα που χρησιμοποιούν, εκτός από χρήσιμα, να είναι και ωραία.

Βασίλης Ραφαηλίδης



Οι εκδόσεις «Υψικάμινος» τελούν υπό την αιγίδα τού Φιλολογικού Ομίλου Ελλάδος. Από την πρώτη στιγμή λειτουργίας του Φιλολογικού Ομίλου θεωρήσαμε ως

Οι  τωρινοί μου συλλογισμοί έχουν σχέση με το τώρα αλλά η επιστροφή στο παρελθόν είναι  η πυξίδα  και για το  τώρα και για το μέλλον. Πίστη μου είναι πως η σχετικότητα του χρόνου είναι ακριβώς  αυτό,  όλα είναι ένα.ΤΟ  ΤΑΞΙΔΙΤο ταξίδι στην Πολωνία δεν ήταν τουριστικό. Δεν έχω κάνει τουριστικά ταξίδια στη ζωή μου. Όλα τα  ταξίδια είχαν προορισμό. Σπουδές, δουλειά, υγεία. Το ταξίδι στην Πολωνία ήταν από τα πιο σημαντικά  για μένα. Η ιστορία δεν γίνεται με το αν και ίσως, ό,τι έγινε -

Καλό μήνα και από την Κύπρο, φίλοι αναγνώστες (και συνεργάτες) της Λόγω Γραφής!   Για τον μήνα Απρίλιο η στήλη «Λόγω Γραφής… ες γην εναλίαν Κύπρον» παρουσιάζει την ποιήτρια Μαίρη Θεοδοσίου Νικολάου, που διακρίνεται για τους φιλοσοφημένους και εικονοπλαστικούς στίχους της.

ΧΡΟΝΟΣ ΑΧΡΟΝΟΣΜέρες οριοθετημένες από ώρες φαντάσματα φεύγουν σαν φύλλα από δέντρα. Τα κίτρινα τους απογεύματα σβήνουν την πόλη σαν τσιγάρο σε βρώμικο τασάκι.Το νερό δεν στερεύει από το

Ο πολιτικός μεσσιανισμός έχει μια διττή μορφή. Εμφανίζεται είτε ως επιβεβαίωση μιας κατάστασης που δεν μπορεί να μεταβληθεί παρά μόνο να ανασυσταθεί εξωτερικά, με τη σκουριά των πρότερων στιγμών της παρούσα, είτε εγγράφεται στην επικράτεια μιας μάταιης αντίστασης, με τη μορφή ενός ριζοσπαστικού εξωραϊσμού μιας διάχυτης απόγνωσης που υποκύπτει με λαγνεία στην αισθητικοποίηση της καπιταλιστικής κυριαρχίας. Αυτή η διττή υπονόμευση κάθε δυνατότητας αποκαθήλωσης της καπιταλιστικής ορθολογικότητας

Η ομορφιά της ξεπερνούσε το μέσο όρο και προβαλλόταν κατ΄ επίφαση δίπλα σε  διάφορα άλλα ταλέντα. Έδινε μεγάλη σημασία στην εμφάνισή της και αυτό της έφερνε άγχος και ένταση. Επίσης, καθώς την ενδιέφερε να υπερέχει, στήριζε την κορμοστασιά  της  σε ψηλοτάκουνα, θηλυπρεπή παπούτσια. Κατά την μετάπτωση του -ε- σε -ο- φορούσε το δοκιμασμένο στην κάμερα χαμόγελο και ρύθμιζε τη στάση της  ώστε να γίνεται υπέροχη. Δεν είχε φίλες γιατί θεωρούσε υποδεέστερη την οικειότητα και τις συναισθηματικές