–Έλα, εγώ είμαι… Έχεις δουλειά;

–Όχι, γιατί τι έγινε;

–Τίποτα σοβαρό… Να εδώ, χάζευα στο facebook κι έπεσα πάνω σ’ ένα like που έκανες…

–Σε τι;

–Παιδί μου, δεν ήσουν στο facebook πριν λίγη ώρα;

–Ε ναι… Και;

–Και έκανες like, λέω, σε μια φωτογραφία που σου άρεσε…

–Ε και; Τι θες να πεις ρε Κατερίνα, δε σε καταλαβαίνω.

–Εγώ;  Τίποτα… Απλώς, σχόλια κάνω. Καλά, το like το προσπερνάω κι ας μην το έχεις κάνει ποτέ σε μένα. Την καρδούλα, ήθελα να σε ρωτήσω, γιατί την κόλλησες δίπλα; Σε εκφράζει;

–Ρε κοπέλα μου, να με τρελάνεις θες μεσημεριάτικα; Με πήρες τηλέφωνο στη δουλειά, για να μου κάνεις παρατήρηση, επειδή έβαλα μια καρδούλα δίπλα σ’ ένα like που έκανα; Ήμαρτον!

–Αααα, ήμαρτον ε; Κάτσε να κάνω κι εγώ like λοιπόν με καρδούλες σε γνωστούς, να δούμε θα σ’ αρέσει; Γιατί δεν διάλεξες στο κάτω κάτω ένα άλλο ανθρωπάκι; Τόσες επιλογές σου είχε.  Η καρδούλα  εκφράζει καλύτερα τα συναισθήματά σου;

–Ε, εντάξει… τα ‘χεις παίξει! Μιλάς σοβαρά τώρα, πως σε πείραξε η καρδούλα;

–Ναι πολύ σοβαρά. Γιατί δεν μου δίνεις, όμως, μια εξήγηση και το προσπερνάς έτσι; Περιμένω…

–Ε δεν πάμε καλά! Κατερίνα, κλείσε, έχω δουλειά. Αν με πάρουν χαμπάρι, να μιλάω τόση ώρα στο τηλέφωνο, θα με στείλουν στον αγύριστο. Ξέρεις πως δεν αργεί να γίνει το κακό. Τις προάλλες, διώξανε δεκαπέντε άτομα, θυμάσαι; Τι θες τώρα; Να είμαι μέσα στους επόμενους; Θα τα πούμε στο σπίτι αν επιμένεις…

–Γιατί δυσκολεύεσαι τόσο παιδάκι μου να μου εξηγήσεις κι αλλάζεις συνεχώς κουβέντα; Σε βολεύει; Πώς σου ήρθε η καρδούλα σε ρωτάω και γιατί δεν κάνεις ποτέ like σε μένα; Τίποτα απ’ ότι ανεβάζω εγώ, δεν σου αρέσει;

–Ρε Κατερίνα, ηρέμησε! Τα έχουμε πει αυτά… δεν μου αρέσει να κάνουμε like ο ένας στον άλλον, τι θες τώρα; Να μας κοροϊδεύει ο κόσμος ότι κάνουμε like μεταξύ μας; Γιατί εσύ, μου κάνεις όταν ανεβάζω τίποτα; Σου έχω κάνει ποτέ παράπονα;

–Εγώ κύριε, δεν σου κάνω, γιατί μου το έχεις απαγορέψει ρητά. Κατάλαβες;

–Εντάξει, κατάλαβα. Τι θες τώρα από μένα,  δεν έχω καταλάβει…

–Τίποτα και  συγνώμη για την ενόχληση. Καλή συνέχεια να έχεις στα  like σου, κι άλλη φορά, να είσαι πιο προσεκτικός στις επιλογές σου γιατί τις βλέπουν κι άλλοι…

–Mπα! Καινούργιο είναι αυτό τώρα; Εγώ σου είπα τίποτα, τις προάλλες, που ανέβασες τη φωτογραφία σου και είχες εκατόν τόσα like κυρία μου; Όχι, γιατί αν ψάχνεις αφορμές για καβγά έχω κι εγώ να σου πω.

–Τιιιι; Τι σχέση έχει η φωτογραφία τώρα; Πας να ξεφύγεις; Κι άμα θες να ξέρεις δεν μου έκανε κανένας like με καρδούλα.

–Ναι, γιατί οι καρδούλες τώρα βγήκανε. Γι’ αυτό κι εγώ μπερδεύτηκα, δεν είχα σκοπό να βάλω καρδούλα, ούτε καν ανθρωπάκι… Κατάλαβες παιδί μου;

–Όχι, δεν κατάλαβα. Άκου μπερδεύτηκε! Πού τα πουλάς αυτά Γιωργάκη; Που πιάστηκες τάχα μου απ’ τη φωτογραφία μου για να μου κάνεις παρατήρηση;

–Δε μου λες ρε Kατερίνα, πόσους φίλους έχεις στο faceboοk;

–Άντε πάλι… Τα ίδια θα λέμε;

–Πες παιδάκι μου, εκατό, διακόσιοι, τετρακόσιοι, πόσοι είναι;

–Δε θυμάμαι, ακριβώς, κάθε μέρα κάνω και καινούργιους άλλωστε. Δεν κάθομαι να τους μετράω…

–Περίπου πες μου.

–Οχτακόσιους και βάλε, να δούμε πού θες να καταλήξεις…

–Τιιιιιι; Πότε γίνανε τόσοι; Έναν μήνα το έχεις το ρημάδι το facebook, όποιον φτάνεις τον κάνεις φίλο; Τι έχουμε πει;

–Άσε με ρε Γιώργο, που θα μου κάνεις και παρατήρηση. Όσους θέλω έχω, το κάνω για τη δουλειά μου, διαφημίζω τα χειροποίητα που φτιάχνω στο κάτω-κάτω… Τι θες τώρα;

–Τι θέλω ε; Θυμάσαι πόσα like είχες στη φωτογραφία; Τουλάχιστον διακόσια…

–Ε και; Σε όποιον του άρεσε έκανε like.

–Πόσους απ’ αυτούς γνωρίζεις, δηλαδή, ρε Κατερίνα και τους έχεις φίλους;

–Απ’ τους οχτακόσιους;

–Όχι, απ’ τους διακόσιους, που τους άρεσε… να μου πεις πόσους ξέρεις.

–Ε, τους μισούς σίγουρα… Μου λες πού θες να καταλήξεις επιτέλους;

–Στο ότι, πρέπει να προσέχεις, εκεί θέλω να καταλήξω. Δεν είναι φίλοι σου όλοι αυτοί, απ’ τη στιγμή που δεν τους γνωρίζεις και δεν ξέρεις τι τρέλα κουβαλάει ο καθένας τους ή για ποιο λόγο χρησιμοποιεί το διαδίκτυο…

–Δεν με νοιάζει για ποιο λόγο το κάνει ο καθένας, εμένα μου αρκεί, που ξέρω για ποιο λόγο το χρησιμοποιώ εγώ. Και στο κάτω-κάτω της γραφής, όσο αφορά τις φωτογραφίες, αυτό το νόημα έχουν, να βλέπουμε ο ένας τον άλλον και να γνωριζόμαστε.  Κι αυτό σ’ ενοχλεί;

–Βέβαια και μ’ ενοχλεί. Εγώ μπαίνω στο facebook για να χαζέψω και να μου περάσει η ώρα ευχάριστα, με ρωτάς αν έχω όρεξη να δω τα μούτρα του γείτονα και να μάθω σε ποια τοποθεσία ήταν χθες ή προχθές κι έπινε το ποτάκι του; Το βρίσκω γελοίο, κατάλαβες;

–Σώωωωπα! Τότε, να μην μπαίνεις πουλάκι μου…

–Βρε άσε τις συμβουλές. Ένα σου λέω μόνο, πρόσεχε, μη δω καμιά ανάρτηση δική σου που να λέει ‘’Η Κατερίνα κι ο φίλος της, είναι στην τοποθεσία Τ5… πίνουν το ποτάκι τους και περνάνε καλά’’… γιατί θα τα πάρω στο κρανίο για τα καλά!

–Μπα, μας φοβερίζεις κιόλας; Ότι θέλω θα κάνω και μη μου δίνεις ιδέες…

–Παιδάκι μου, αυτά τα κάνουν τα πιτσιρίκια, είναι ντροπή δεν το καταλαβαίνεις;

–Γιωργάκη, μακριά το πήγαμε το θέμα πολύ. Εσένα σ’ αρέσει να ανεβάζεις παλιές φωτογραφίες με παππούδες και γιαγιάδες στην Κοζάνη του’20, τον άλλον όμως τον ρωτάς, αν έχει όρεξη να τις δει; Γι’ αυτό δεν κάνει να κρίνεις κανέναν, κατάλαβες;

–Όχι, δεν κατάλαβα. Αν δεν έχει όρεξη ας την προσπεράσει λοιπόν…

–Ακριβώς. Και τις δικές μου τότε, αν δεν έχεις όρεξη να τις βλέπεις, να τις προσπερνάς και να κάνεις like όπου σου αρέσει. Αρκετά σκοτίστηκα!

–Πάλι τα ίδια; Δεν αναφέρθηκα στις δικές σου…

–Που θα μας πεις κιόλας, πως εσύ, που έχεις εκατό φίλους είσαι ποιοτικός… ενώ εμείς όχι!

–Και βέβαια είμαι, επιλεκτικός και ποιοτικός. Διαλέγω για φίλους αυτούς που έχουμε κοινά ενδιαφέροντα, έτσι πρέπει να κάνουν όλοι.

–Κι εγώ έχω κοινά ενδιαφέροντα με τους δικούς μου φίλους, φίλε…

–Μπα, έχεις τόσα πολλά κοινά με χίλια άτομα ρε Κατερίνα; Για πες μου μερικά μπας και καταλάβω καλύτερα.

–Όχι δε σου λέω. Σ’ αφήνω να χαζέψεις με την ησυχία σου και να κουβεντιάσεις με τους φίλους σου, που έχετε τόσα κοινά! Αααα και να μην ξεχάσεις να ευχηθείς στη φίλη σου… έχει γενέθλια σήμερα. Να βρεις κανένα καλό μήνυμα να της στείλεις, αλλά να προσέχεις, γιατί θα το δω κι εγώ. Κατάλαβες πουλάκι μου;

–Μμμμμ, κρυάδες… Δεν πρόκειται να το δεις γιατί θα το στείλω inbox κυρία μου.

–Α, έτσι ε; Μιλάτε και inbox τώρα; Τόσα πολλά κοινά έχετε;

–Έλα Κατερινάκι, πολύ το τραβήξαμε δε νομίζεις; Πλάκα κάνω. Κλείσε τώρα, γιατί έχω δουλειά. Το ξέρεις πως τόση ώρα μιλάμε στο κινητό; Και λέμε βλακείες κιόλας…

–Δεν χρεώνομαι, cosmote δεν έχουμε κι οι δυο;

–Κι επειδή δεν χρεώνεσαι πρέπει να μιλάμε όλη την ώρα στο κινητό; Γι’ αυτό μετά, στο σπίτι, δεν βρίσκουμε να πούμε τίποτα κι όλο γκρινιάζεις.

–Εγώ έχω να πολλά κύριε, αλλά εσύ, δεν έχεις ποτέ όρεξη για κουβέντα μαζί μου. Έχεις εξαντλήσει βλέπεις όσα έχεις να πεις, στη δουλίτσα σου με τις ‘’συνεργάτιδές σου’’ και τις φίλες σου στο facebook…

–Εεεε, δεν πάμε καλά σήμερα. Έχει καμιά πανσέληνο και σ’ έχει μήπως επηρεάσει;

–Βρε άντε από κει… Κάνε κανένα like με καρδούλα κι άσε με εμένα.

–Εντάξει Κατερινάκι. Σ’ αφήνω, θα τα πούμε μετά λοιπόν…

–Αν με βρεις σπίτι κύριε, μετά, καλώς… Αλλιώς, θα σου γράψω στο facebook σε ποια τοποθεσία θα βρίσκομαι για να ‘ρθεις να με βρεις.

–Κατερίνα…

–Μην ανησυχείς, με μήνυμα inbox θα στο στείλω αφού έχεις πρόβλημα.

–Κατερίνα…

–Γεια σου Γιωργάκη. Και μην ξεχάσεις, να περάσεις απ’ τη μαμά σου να πάρεις τα πλυμένα, γιατί αύριο, δεν θα έχεις τι να φορέσεις καρδιά μου. Καλή συνέχεια…