Κλείνω δακρυσμένα μάτια
και τ’ ανοίγω να στεγνώσουν
στα χρόνια που έρχονται.
Ασθμαίνων επιστρέφω.
Σπρώχνω με σπασμούς
την καρβουνιά του μίσους.
Ξεφυσώ, να καθαρίσει η ανάσα
από την πνιγηρή καπνιά του.
Ύστερη έκκληση κραυγάζω
στις προτάσεις με ειρμό αγάπης
να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Όμορφο Απόστολε…. Λυρικότατο!