Η λογοτεχνική οικογένεια των Εκδόσεων Ελκυστής μεγαλώνει και καλωσορίζουμε με μεγάλη μας χαρά το βιβλίο "Μέχρι που γίναμε φως" του συγγραφέα μας Νίκου Βαρδάκα!ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ Διψάσαμε από την προσμονή για αλήθεια.

Ο Νίκος Βαρδάκας γεννήθηκε το 1976 στη Θεσσαλονίκη όπου και μένει. Έργα του φιλοξενούνται σε συλλογικές εκδόσεις αλλά και κυκλοφορούν σε προσωπικές ποιητικές συλλογές, έντυπες και σε μορφή e-book. Επί χρόνια αρθρογραφεί στο koukidaki.gr και

09.02.24 Τα ημερολόγια – σημειωματάρια  τόσων χρόνων περιέχουν (αλήθεια  γιατί τόσο άτακτα γραμμένα) πληροφορίες για την ζωή μου, που διαφορετικά θα ήταν ξεχασμένες. Θα πρέπει  να πεταχτούν κάποια στιγμή από μένα την ίδια καλύτερα. Προς το παρόν τα ξεψαχνίζω και  δεν είναι καθόλου ανώδυνο αυτό το  ξεψάχνισμα.[caption id="attachment_12498" align="alignright" width="232"] Η Μαρία και η γάτα της. Σχέδιο Μαρίας Πανούτσου σε ημερολόγιο το 1990. Μελάνι.[/caption] Μια μικτή επιλογή από διάφορα

Αθόρυβος πόλεμος.Σαν τα διάκενα και τις στοιχίσεις,σαν τα διαστήματα, ανάμεσα στις παράλληλες γραμμές στο πεντάγραμμο,στον ζωντανό διασκελισμό των σκαλοπατιώντο στιγμιαίο αντάμωμα των ματιώνστον αλύπητο ήλιο, στην έρημο και στο χιόνι,στις παγερές και μουχλιασμένες γωνιές των ψηλοτάβανων σπιτιών,στα άδεια  κι αδούλευτα χέρια των ανθρώπων,στις ρητορείες και τους κενούς λόγουςτα μικρά ανεπαίσθητα κενά στο συλλαβισμό της λέξης ει-ρή-νη.Μα ο πιο κρυφός και

Παλινδρομήσεις των μέσων μεταφοράς

Οι μέρες συρρικνωμένα βαγόνια τρένων,διαδρομές υπέρ ηχητικών αεροπλάνων οι νύχτες της λήθηςκαι το φεγγάρι ο τελικός προορισμός των βηματισμών μας.

Έτσι γνωρίζουμε και την πόλη καλύτερακαι οι αλήθειες της στιγμής που κάνουν παλινδρομήσεις από δωμάτιο σε δωμάτιο,στους καθρεφτισμούς του ιδρώτα μας τα  αφηρημένα λόγια των ονείρων τους,δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στα εύθραυστα του χρόνου σημεία.
<br

Τον περίμενε, αποφασισμένη και έτοιμη να του βγάλει την ψυχή της μπροστά του και να αφήσει το στόμα της να του μιλήσει ευθέως και αληθινά. Ένα παράνομο πάθος τούς έκανε και τους δύο να υπερβούν τα όριά τους, να ξεχάσουν την καθωσπρέπει ζωή τους, να κυλιστούν σε κρεβάτια που τους χάρισαν αίσθηση απελευθέρωσης. Αλλά προσωρινής. Γιατί η καθημερινή ζωή σε καλεί να επιστρέψεις στη ρουτίνα σου. Ξεκλέβεις ώρες ευτυχίας, μετράς λεπτά ανάσας, αλλά επιστρέφεις ξανά εκεί που στέριωσες. Δε θα ήταν

Κάποιοι ψάχνουν μια πατρίδα μες την ξενιτιάκάποιοι ψάχνουν λίγο ήλιο μες τη συννεφιάεγώ ψάχνω μια πυξίδα που θα με οδηγείτη δική μου ηλιαχτίδα μέσα στη ζωή

Κάποιοι έχουν μια πατρίδα μα εγώ έχω δυοκι είμαι πάντα μοιρασμένη μέσα στο γιαλόμια φουρτούνα, μια γαλήνη μες στη θάλασσαμα το ωραίο μου νησάκι δε θα το άλλαζα

Θέλω να βρεθώ στον τόπο που αγάπησαστα δικά μου μονοπάτια που περπάτησαστη μικρούλα μου την Πάφο που μου

Ήταν κάποτε μία οικογένεια, ο μπαμπάς Βακτήριος, η μαμά Βακτηρία και τα παιδιά Βακτηρίδια, που κατοικούσαν όλοι μαζί μέσα σε ένα πελώριο γυάλινο μπουκάλι. Το μπουκάλι αυτό ήταν χρόνια ξεχασμένο, μέσα στον κήπο ενός σπιτιού και κανείς από τους ανθρώπους δεν είχε δείξει ενδιαφέρον να ασχοληθεί μαζί του. Το γυάλινο αυτό σπιτάκι  ήταν αρκετά φιλόξενο για την οικογένεια των βακτηρίων, καθώς μπορούσαν όλα τα μέλη της μέσα από αυτό, να βλέπουν τους ανθρώπους να τρέχουν στις δουλειές τους, τα παιδιά να

Η ποιητική συλλογή «Μάνα, κι αν έρθουν οι φίλοι μου» αποτελεί την πρώτη αναπαραστατική συλλογή δομημένου ρεαλισμού τού Φιλολογικού Ομίλου Ελλάδας, με στόχο να προσαρμόσει τα ριζίτικα τραγούδια τής Κρήτης στην τεχνοτροπία β΄ επιπέδου ανάλυσης των δεδομένων τής παράδοσης και των εικόνων που αυτή φέρει στους στίχους της. Στους στίχους τού δομημένου ρεαλισμού κατασκευάζονται σχέσεις μεταξύ προσώπων με επίκεντρο τη μορφοποίηση των γεγονότων που ορίζουν και οριοθετούν την κοινωνική πραγματικότητα,