«Πατρίδα», ένα ποίημα της Μαρίας Παλιούρα

Κάποιοι ψάχνουν μια πατρίδα μες την ξενιτιάκάποιοι ψάχνουν λίγο ήλιο μες τη συννεφιάεγώ ψάχνω μια πυξίδα που θα με οδηγείτη δική μου ηλιαχτίδα μέσα στη ζωή

Κάποιοι έχουν μια πατρίδα μα εγώ έχω δυοκι είμαι πάντα μοιρασμένη μέσα στο γιαλόμια φουρτούνα, μια γαλήνη μες στη θάλασσαμα το ωραίο μου νησάκι δε θα το άλλαζα

Θέλω να βρεθώ στον τόπο που αγάπησαστα δικά μου μονοπάτια που περπάτησαστη μικρούλα μου την Πάφο που μου

Συνεχίστε...

«Μια παράξενη οικογένεια», μια ιστορία για παιδιά από την Λιάνα Μιχελάκη

Ήταν κάποτε μία οικογένεια, ο μπαμπάς Βακτήριος, η μαμά Βακτηρία και τα παιδιά Βακτηρίδια, που κατοικούσαν όλοι μαζί μέσα σε ένα πελώριο γυάλινο μπουκάλι. Το μπουκάλι αυτό ήταν χρόνια ξεχασμένο, μέσα στον κήπο ενός σπιτιού και κανείς από τους ανθρώπους δεν είχε δείξει ενδιαφέρον να ασχοληθεί μαζί του. Το γυάλινο αυτό σπιτάκι  ήταν αρκετά φιλόξενο για την οικογένεια των βακτηρίων, καθώς μπορούσαν όλα τα μέλη της μέσα από αυτό, να βλέπουν τους ανθρώπους να τρέχουν στις δουλειές τους, τα παιδιά να

Συνεχίστε...

«Μάνα, κι αν έρθουν οι φίλοι μου / ριζίτικα της Κρήτης», η νέα ποιητική συλλογή από τον Φιλολογικό Όμιλο Ελλάδος και τις Εκδόσεις Γράφημα [Δελτίο Τύπου]

Η ποιητική συλλογή «Μάνα, κι αν έρθουν οι φίλοι μου» αποτελεί την πρώτη αναπαραστατική συλλογή δομημένου ρεαλισμού τού Φιλολογικού Ομίλου Ελλάδας, με στόχο να προσαρμόσει τα ριζίτικα τραγούδια τής Κρήτης στην τεχνοτροπία β΄ επιπέδου ανάλυσης των δεδομένων τής παράδοσης και των εικόνων που αυτή φέρει στους στίχους της. Στους στίχους τού δομημένου ρεαλισμού κατασκευάζονται σχέσεις μεταξύ προσώπων με επίκεντρο τη μορφοποίηση των γεγονότων που ορίζουν και οριοθετούν την κοινωνική πραγματικότητα,

Συνεχίστε...

«Η αγαπημένη της μητέρας», ένα διήγημα της Κωνσταντίνας Βαληράκη

Στο καθιστικό με τα βαριά έπιπλα εποχής, τέσσερις αμίλητες και σκυθρωπές φιγούρες, θαμπές από το χαμηλό φως του σούρουπου, που μπαίνει από το ψηλό παράθυρο, δείχνουν να περιμένουν κάτι ή κάποιον, που θα αιφνιδιάσει την αλλόκοτη στασιμότητα τους. Μία γυναίκα και τρεις άνδρες σκεπτικοί, χωρίς να κοιτάζει ο ένας τον άλλο, μέσα σε μια  σιωπή, βασανιστική σιωπή, φαντάζουν σαν θολές σκιές στο γέρμα του απογεύματος. Ακούγεται μόνο ο ρυθμικός ήχος του εκκρεμούς στον τοίχο, σε συνδυασμό με το συνεχόμενο

Συνεχίστε...

«Το ξαφνικό», ένα ποίημα της Στεφανίας Ρουλάκη

Στο δρόμο σου άνθρωπε νομίζειςπως ροδοπέταλα στρωμένος πρέπει να είναι ο δρόμος που βαδίζεις.Ότι τα πέλαγα θα ατενίζεις και θα αγαπάς και θα ελπίζεις της χαράς το μερτικό.Μα μία σφαίρα μία μέρα, μία αστραπή μες τον αέρα, το ξαφνικό.Ένα χέρι με νύχια γαμψά τα σωθικά σου να ξεσκίζει, το τραγικό.Ένα ανεξέλεγκτο αμάξι στη γέφυρα που ντεραπάρει, κλέβει το γέλιο, φέρνει τον πόνο τον σκοτεινό.Μία μπουκάλα χημεία στάζει, τούφες που μένουν στο μαξιλάρι. Πόσο φρικτό.Άνθρωποι

Συνεχίστε...

«Χρίστος Ρ. Τσιαήλης», παρουσιάζει ο Κυριάκος Στυλιανού

Καλό μήνα και από την Κύπρο, φίλοι αναγνώστες (και συνεργάτες) της Λόγω Γραφής!Για τον μήνα Φεβρουάριο η στήλη «Λόγω Γραφής… ες γην εναλίαν Κύπρον» παρουσιάζει τον  πολύ αξιόλογο πεζογράφο, ποιητή και θεατρικό συγγραφέα Χρίστο Ρ. Τσιαήλη, ο οποίος διακρίνεται για την πλούσια ευρηματικότητα της γραφής του. Παραθέτουμε ένα απόσπασμα από την πρώτη ελληνόφωνη συλλογή διηγημάτων του, που τιτλοφορείται «Ψωμί».



Απόσπασμα από το διήγημα του βιβλίου, με τον

Συνεχίστε...

«Και μη φοβού την εργασία», γράφει η Μαρία Πανούτσου

Όσο θέλεις δούλευε, όσα θέλει ο Θεός σου δίνει.Εργάζομαι  από   το Γυμνάσιο. Αρχικά  τα καλοκαίρια στα γραφεία των θείων μου, κυρίως του θείου Μάκη,  του αδελφού της μητέρας μου, του πιο νέου σε ηλικία  από τα αδέλφια της, και αργότερα  με την πρώτη μου σπουδή και  επαγγελματική ταυτότητα - ιδιότητα  της χορεύτριας. Δεν ξέρω ακριβώς τι είναι αυτό που με απομάκρυνε από τον χορό και με έφερε στο θέατρο,  εξάλλου δεν είναι πάντα ξεκάθαρα όλα αυτά που μας συμβαίνουν -έχω πει πως η ανάγκη

Συνεχίστε...

«Νύχτες σε άλλο πλάνο και παράθυρο», γράφει ο Χρήστος Νιάρος

Σπαράγματα αλήθειας οι νύχτες που φύγανε ή τραπήκανε σε φυγή διεκδικούν στο χρόνο μου ένα ακόμη κομμάτι κατανόησης και μιας δεύτερης ευκαιρίας αποτίμησης. Κάτι σαν επαναπροσδιορισμό, μια δεύτερη απόσταξη των χειλιών και μια πιθανότητα καλύτερης θέασης των ματιών.   Σινιάλα στα παράθυρα της μνήμης, με τα καινούργια δεδομένα της νύχτας, γίνονται μια πραγματικότητα που ταξιδεύουν το τώρα μου. Νύχτα γίνονται αυτά τα ταξίδια. Δεν μακραίνουν τα καράβια τους, ούτε και τα βήματά τους χάνονται ή χαθήκανε

Συνεχίστε...

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη