Κατηγορία: Ό,τι γυρίζει γύρω μας

Πάμε όλοι μαζί παιδιά! Δυνατά! «Κομμάτια έχω γίνει κι έχεις την ευθύνη!...» [1] Δώσε πόνο το τουμπερλέκι! Έλα που σας πιάσανε οι ντροπές τώρα! Να ένας τσιφτετέλαρος, με το συμπάθιο, έτσι ακούνητοι θα τον ακούσουμε; Μωρέ όλα τα μωρά στην πίστα! [2] Τι, σας μπέρδεψα; Που κολλάνε, θα αναρωτιέστε, η ευθύνη, οι μεταθέσεις και το τσιφτετέλι όλα μαζί; Να σας πω. Στην προκειμένη περίπτωση αναδεικνύεται ο καημός του φτωχού πλην τίμιου καψουρεμένου, ο οποίος έφαγε μία χυλόπιτα [3] σε μέγεθος νταβά[4] του

«Είναι η προσήνεια αρετή, κύριε Σίγκμουντ; [1] α, μα τι βλέπω; είσαστε απασχολημένος... μη σας διακόπτω είμαι σίγουρη πως η Κατερίνα θα ‘χει μια καλή απάντηση γι’ αυτό...» [2]Με αφορμή αυτούς τους στίχους, που έγραψε προ ημερών μια φίλη ποιήτρια και στους οποίους αναφέρει και την αφεντιά μου, μπήκε το μυαλό μου σε μια ρότα αναζήτησης, μυστικά και ιεροκρυφίως. Τι εννοώ, θα μου πείτε. Απλούστατο. Ενώ εγώ νόμιζα πως δεν το σκέφτομαι το θέμα της προσήνειας, το μυαλό μου έκανε τις διαδρομές

Σε δύο μέρες έρχεται μία γιορτή μεγάλη, από τις μεγαλύτερες μπορώ να σας πω που γιορτάζονται με δόξα και τιμή σε όλον τον κόσμο. Από σήμερα ήδη (μη σας πω δηλαδή εδώ και δυο βδομάδες και σας φανεί υπερβολικό) ο πλανήτης βάφτηκε κόκκινος και σε όλες τις δορυφορικές λήψεις φωτογραφιών της γης στραφταλίζουν ολούθε καρδουλίτσες, ξεβράκωτα αγγελούδια που βαστάνε τόξα και βέλη, καθώς και λούτρινα διαολάκια που έχουν κεντημένα απάνω τους je t’ aime [1] κι I love you [2] το λιγότερο. Τρελλή γιορτή σας

Σε όποιο λεξικό και αν κοίταξα για την επίσημη ερμηνεία της λέξης καπηλεία ή καπήλευση, όλα ανεξαιρέτως είχαν δύο κοινά χαρακτηριστικά. Την ιδιοτέλεια και την αισχροκέρδεια. Όχι τα λεξικά αυτά καθεαυτά, βεβαίως, αλλά οι ερμηνείες τους για τη λέξη που αναζητούσα. Σε γενικές γραμμές, λοιπόν, καπηλεία είναι η αισχροκερδής ή/και η ιδιοτελής εκμετάλλευση. Τίνος πράγματος θα μου πείτε. Λίγο-πολύ των πάντων θα σας πω. Αν και τα λεξικά αναφέρονται κυρίως στην αισχροκερδή εκμετάλλευση εμπορευμάτων ή την

Μυστήριο. Κάτι που είναι ασύλληπτο για τον ανθρώπινο νου. Γάμος. Μέγα Μυστήριο. Ένα από τα επτά, για την ακρίβεια, της χριστιανικής ορθόδοξης θρησκείας. Ναι, επτά. Βάπτισμα. Χρίσμα. Θεία Ευχαριστία. Εξομολόγηση. Ευχέλαιο. Γάμος. Ιεροσύνη. Τώρα, γιατί είναι… μυστήρια αυτά τα… Μυστήρια; Μάλλον λόγω των περιορισμένων δυνατοτήτων αντίληψης, που έχουμε λόγω της ανθρώπινης φύσης μας. Επειδή η Θεία Χάρις επενεργεί κατά τρόπο ακατάληπτο, ασύλληπτο, για τον ανθρώπινο νου. Βέβαια, με βάση αυτόν τον

«Έχω έναν πόνο στην καρδιά, Βαθιά πολύ με σφάζει, Και συ έφτιασες γιουρτλού κεμπάπ, Γιατί; Αφού με πειράζει!» «Από ποιητές βρωμάει ο τόπος. Γράψε πεζό.» Κι αυτό μου το είπε φίλος μου ποιητής, γνωστός και καταξιωμένος. Τον ευχαριστώ. Όχι πως δεν σκαρώνω που και που κι από κάνα ποιηματάκι, καλή ώρα το αριστούργημα πιο πάνω, μεγάλος ο πειρασμός, πόσο να αντισταθεί πια ένας άνθρωπος; Αλλά μετά από αυτή τη «σφαλιάρα», ήρθα και ίσιωσα, που λένε. Και διερωτήθηκα, τι στην ευχή γράφω; Σε ποιόν

Κουραφέξαλα. Η επιστημονική ορολογία για τις ασυναρτησίες. Τα λόγια χωρίς λογικό ειρμό. Τις ανοησίες. Τις ανούσιες χαζομάρες. Τις αερολογίες. Τις κουβέντες για ασήμαντα πράγματα. Τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα. [1] Αξιοπιστία. Πώς λέμε… κουραφέξαλα; Ε, καμία σχέση. Η αξιοπιστία είναι λέξη με ειδική βαρύτητα, έχει μια αίγλη, είναι για σαλόνια, πώς να το κάνουμε! Καταρχάς σημαίνει πως κάποιος ή κάτι είναι άξιο πίστης. Μπορούμε, δηλαδή, να εμπιστευτούμε πως αυτό που λέει ή κάνει είναι όντως έτσι,

Επίθετο. Ανδρικό «προνόμιο». Καθαρά. Το επίθετο είναι το μέρος του λόγου που, αν το δούμε ετυμολογικά, «προσθέτει» κάτι, μια ιδιότητα ή μια ποιότητα, που χαρακτηρίζει το ουσιαστικό μιας πρότασης. Λογικό να σκεφτείτε «και πού κολλάνε οι άντρες σ’ αυτόν τον ορισμό;». Κολλάνε στο όνομα. Μάλιστα. Διότι από αρχαιοτάτων χρόνων, μόνο στα ανδρικά ονόματα κουμπώνανε κι από μια – δυό λέξεις ακόμα για να ξεχωρίζονται οι άντρες μεταξύ τους. Κι όταν λέω από αρχαιοτάτων, κυριολεκτώ. Το φαινόμενο έκανε την