Κατηγορία: Λόγοι των Φίλων

Ζούσε κάποτε μόνος σε ένα σπίτι λίγα μέτρα λίγο πριν το κέντρο του Παρισιού ένας άγνωστος συγγραφέας. Χρόνια ολόκληρα έγραφε, βιβλία, ιστορίες, τόμους ολόκληρους. Προσπάθησε μερικές φορές, ανεπιτυχώς, να εκδώσει κάποιο από αυτά. <<Είμαι ένας αποτυχημένος συγγραφέας>>, μουρμούριζε πολλές φορές, όντας μεθυσμένος. Στήριγμά του μεγάλο ένας χρόνιος φίλος του, ο Θεόφιλος, ο οποίος προσπαθούσε να αναπτερώνει το ηθικό του όταν εκείνο έπεφτε. Τον σκούνταγε δυνατά, προσπαθούσε να τον πείσει

Οι ήχοι τής νύχταςΠου σμίγουν με τους στεναγμούς σουΧρυσόμαλλη κόρηΣτο δέρας τού ύπνου των βαθιών ονείρωνΕίναι κόμποι τού πιο μακρινού μέλλοντος•Ακούω τα ηδονικά τζιτζίκια των μαστών σουΠίσω από τις πτυχώσεις να δονούνταιΜιας φορεσιάς που υφαίνεις και ξηλώνειςΜες στους αιώνες των αιώνων•Κύλησαν χρόνια μα δε φάνηκες ακόμηΚι εγώ τα πράσιν' άλογα κεντώΠου ίσως με φέρουν πιο μακριάΑπό τα μάταια τού κόσμου και του οχλόκοσμουΣτις πενταπράσινες

Ήταν κάποτε μια όμορφη, ξύλινη στρογγυλή κουτάλα! Η κουτάλα αυτή κρεμόταν ψηλά στον τοίχο της κουζίνας, δίπλα ακριβώς στο μεγάλο παράθυρο. Η θέση της ήταν πάντα αυτή και ποτέ δεν άλλαζε.  Έτσι λοιπόν η κουτάλα ήταν πολύ μόνη και λυπημένη μέσα στην τεράστια κουζίνα, αφού όλα τα σκεύη, πιάτα και πιατάκια, πιρούνια και μαχαίρια, ποτήρια και φλιτζανάκια ήταν πολύ μακριά από αυτήν και πάνω σε όμορφα ράφια! Κάθε φορά λοιπόν που η κουτάλα πήγαινε να μιλήσει στη μεγαλόπρεπη κουρτίνα, η κουρτίνα της

Ο Πέτρος Παπαδόπουλος ασχολείται επαγγελματικά με το κινούμενο σχέδιο και τη γραφιστική. Η δουλειά του έχει βραβευθεί σε πολλά διεθνή φεστιβάλ όπως στο BeFilm –Underground Film Festival της Νέας Υόρκης με το βραβείο καλύτερου πειραματικού animation και στο 35ο Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους της Δράμας με το βραβείο καλύτερου animation. Το κόμικ «Αγάπη & Τσιρίδα» είναι η πιο πρόσφατη δουλειά του που ακολουθεί τις καθημερινές αστείες καταστάσεις, στη ζωή ενός ζευγαριού. Η «Αγάπη &

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οσελότος η νουβέλα του Πέτρου Κωσταρά «Πέτρος και Κάσσυ». Μια ιδιαίτερη ιστορία, όπου πρωταγωνιστής αυτή τη φορά είναι ένας σκύλος. Η ιστορία του Πέτρου Κωσταρά προσφέρει -εκτός από μια ευχάριστη ανάγνωση- και αρκετή τροφή για σκέψη. Όσοι έχετε οικόσιτα ζωάκια, θα αναγνωρίσετε σε αυτή τη νουβέλα οικεία συναισθήματα και προβληματισμούς. Ευχόμαστε στον φίλο συγγραφέα καλοτάξιδο το πρώτο του βιβλίο και καλή δημιουργική συνέχεια!Ο Πέτρος είναι ένας μοναχικός

Υπό την αιγίδα της Βουλής των Ελλήνων και του Υπουργείου Πολιτισμού & Αθλητισμού και στο πλαίσιο της διοργάνωσης Αθήνα 2018–Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου του δήμου Αθηναίων, με μέγα δωρητή το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ «Γιατί διαβάζουμε; Ο ρόλος του συγγραφέα & του βιβλίου τον 21ο αιώνα» 18 & 19 Οκτωβρίου 2018, Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων (Ακαδημίας 50)«Γιατί διαβάζουμε; Ο ρόλος του συγγραφέα & του βιβλίου τον 21ο αιώνα»

[Περίσταση που βίωσε ο πατέρας τού παππού μου στις αρχές τού περασμένου αιώνα] -Περνάς, μωρέ γιέ μου, τα Δυο Πηγάδια με το σκουριασμένο μάγγανο και πέρα, στο καμαρωτό το γιοφυράκι, στα ριζά τού λόφου [κάτω από τη δεντρωμένη ράχη με τις βαλανιδιές και "το πεύκο τού Ματαρώνα"] στέκει έν' αλώνι πέτρινο, άμε γύρευε πόσους χρόνους σιμά στο ρέμα [όπου σα μαγεμένα κελαρύζουν τα λόγια τού νερού]. Εκειδά τα μεσημέρια ή στα μισά τής νύχτας μη ζυγώσεις• το ‘χουν χορευταριό οι νεράιδες και ξεφαντώνουν

Στο σπίτι του γιαλού,εκεί που κάθε βράδυ χέρι αγγέλουτο ζωγραφίζει τόσους χρόνους στα όνειρά μας,στιβάδα ομίχλης εύρισκε χώρο χθες το σούρουπο,να απλωθεί στο νου και την καρδιά μας.Και ανασαίναμε βαθειά και γέμιζε εντός μαςο  αιχμηρός της λησμονιάς αγέρας,τόσο αθόρυβα και τόσο απρόσμενα,μιας και κανείς από βραδύςδεν είχε τα παράθυρα του ονείρου μας σφαλίσει.Κι ύστερα, σκέπασε εκείνη η σκοτεινή παλίρροιατου κήπου τα τριαντάφυλλα,που ούτε κάποιος