Ένας νεαρός είχε συλληφθεί κάποτε για κλοπή. Ήταν η τρίτη φορά που είχε συλληφθεί, τον είχαν πιάσει πολλές φορές να κλέβει μικροπράγματα χαμηλής οικονομικής αξίας. Για ποιο λόγο να το έκανε αυτό άραγε;

Παιδάκι ακόμα, εκείνοι οι καβγάδες της μάνας και του πατέρα του είχαν χαραχθεί στην ψυχή του. Ίσως να ήθελε με αυτό τον τρόπο να τους εκδικηθεί. Η μητέρα του όμως, του έδειχνε περισσότερη αγάπη, πάντοτε έλεγε πως το παιδί της έκανε ένα λάθος και μετά θα διορθωθεί. Ίσως να αισθανόταν και η ίδια μέσα της ενοχές για το άσχημο περιβάλλον στο οποίο μεγάλωνε με τους καβγάδες και τις εντάσεις, και δεν ήθελε να τον τιμωρεί με τη σκληρότητά της κι άλλο.

Την πρώτη φορά που έκλεψε ήταν περίπου δεκαπέντε χρονών, άνοιξε την τσάντα ενός συμμαθητή και του πήρε το χαρτζιλίκι του. Όταν τον ανακάλυψαν, τον τιμώρησαν με δύο ημέρες αποβολή. Εκείνος ζήτησε συγγνώμη πολλές φορές και προσπάθησε να απολογηθεί στη μητέρα του, αποδίδοντας το φέρσιμό του στην ορμή της εφηβείας. Τη δεύτερη φορά έκλεψε χρήματα από το ταμείο του σχολείου, τα οποία βρέθηκαν μέσα στις τσέπες του μετά από σύντομη έρευνα. Απολογήθηκε και τιμωρήθηκε σκληρότερα, αφού υπέπεσε ξανά στο ίδιο σφάλμα.

Τόσες υποσχέσεις, τόσες συγγνώμες. Και όμως, πάλι συνελήφθη τώρα για κλοπή. Έκλεψε χρήματα από εκείνο το γραφείο που εργαζόταν. Τώρα όμως δεν ήταν πια μικρός, ανήλικος μαθητής. Ήταν ένας ενήλικος και ώριμος άνδρας που συνελήφθη και οδηγούταν στο δικαστήριο για να περάσει από δίκη και να εκτίσει την ποινή του.

Τώρα, οδηγούταν πια στη φυλακή. Και συλλογιζόταν τα λάθη του για τα οποία τώρα μετάνιωνε πικρά. Μέσα στη φυλακή, το πρώτο πράγμα που ζήτησε ήταν η μητέρα του.

Οι αστυνομικοί αποφάσισαν να του κάνουν τη χάρη και την έφεραν μπροστά του.

-Παιδί μου! άρχισε τότε να του φωνάζει εκείνη με τρεμάμενη φωνή.

Εκείνος όμως δεν έτρεξε με ανοιχτή αγκαλιά για να την καλωσορίσει. Έτρεξε επάνω της και άρχισε να της δαγκώνει το αυτί τόσο δυνατά μέχρι εκείνο να ματώσει.

-Μα τι κάνει, είναι τρελός; άρχισαν να απορούν οι αστυνομικοί. Τη μάνα του την ίδια χτυπάει και της επιτίθεται;

-Ναι, τη μάνα μου! απάντησε δυνατά εκείνος. Γιατί αν δε μου έδειχνε πάντοτε συγχώρεση και με είχε μαλώσει για το σφάλμα μου, δε θα βρισκόμουν τώρα εδώ μέσα!