Κοιτάς έξω απ΄ τα τείχη.

Και είναι η πεδιάδα,

απ΄ τους εχθρούς, ανέλπιστα, αδειανή!…

Ανέλπιστα αδειανή, απ΄ άκρη σ΄ άκρη…

Κι ύστερα από το ξάφνιασμα,

χαρά και ευφορία, σε κατακλύζουν.

Χαρά και ευφορία, μεγάλη!…

Και δεν ρωτάς, το τι και πώς…

Δεν εξετάζεις

προς τι αυτή η εύνοια,

που τόσο γενναιόδωρα,

απ΄ τους ταλανιστές σου, σε απαλλάσσει…

Μόνο,

σε στροβιλίζει

τ΄ αλκοολούχο απρόσμενο.

Σε συνεπαίρνει

των ημερών το εδώδιμο!…

Κι αρχίζεις, πάλι, να ελπίζεις.

Κι αρχίζεις να σχεδιάζεις

και να προγραμματίζεις

και να ιεραρχείς προτεραιότητες!…

Κι αρχίζεις, πάλι, να ονειρεύεσαι…

Κι αφήνεσαι!…

Και δεν ακούς

-μα κι αν ακούς, καμιά δεν δίνεις σημασία-

τους χτύπους

απ΄ τα τελευταία καρφιά,

που βάζουνε οι Δαναοί

στον Δούρειο Ίππο!…

[Το Ποίημα “Το Αλκοολούχο Απρόσμενο” του Τάσου Μάντζιου, έλαβε μέρος στους 32ους Δελφικούς Αγώνες που διοργάνωσε η Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών και μοιράστηκε το πρώτο βραβείο μαζί με ένα άλλο ποιήμα, στις 11 Ιουνίου 2017. Η πρώτη δημοσίευση έγινε από την κα Διώνη Δημητριάδου στις 12 Ιουνίου 2017  στο blog “Με ανοιχτά βιβλία”. Ευχαριστούμε θερμά τον κο Μάντζιο για την προτίμηση της αναδημοσίευσης του ποιήματός του στη σελίδα μας και του ευχόμαστε συγχαρητήρια για τη βράβευση.]