“Στιχομυθίες τετριμμένων”, ένα ποίημα του Τάσου Μάντζιου

Με τον καιρό, αραίωσαν!…

Αραίωσαν πολύ οι συναντήσεις τους,

όσο που έπαψαν!…

Εμπόδια και δυσκολίες

και δυσχέρειες,

συνέβαλαν, οπωσδήποτε…

Εμπόδια και δυσχέρειες,

του έρωτά τους, υπερίσχυσαν!…

Κάτι, αραιά, τηλεφωνήματα,

μονάχα!…

Κάτι στιχομυθίες των τετριμμένων!…

 

Όμως,

καμμιά φορά,

αν τύχαινε ν΄ ακούσει τ΄ όνομά της,

βαθιά εντός του,

αναστατώνονταν!…

Σαν πρώτα, εντός του,

έρρεε η συγκίνηση!…

Αν κάποτε,

κάποιο τυχαίο γεγονός,

το γέλιο της του θύμιζε,

το γάργαρο,

αν,

κάποια φωνή,

με την φωνή της έμοιαζε,

κάτι ξυπνούσε εντός του!…

Κάτι, ληθαργικό κι ανολοκλήρωτο,

ξυπνούσε

και, για μια στιγμή,

του έρωτα το αλκοόλ,

τα μέλη του,

ηδονικά παρέλυε!…

Ίσως σας αρέσει και

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη