“Ρακοσυλλέκτες”, ένα κείμενο της Λένας Μαυρουδή-Μούλιου

Το Ελληνικό λεξιλόγιο, εκτός του ότι είναι πάνσοφο είναι και τέλεια αυτοτελές. Αποδίδει η κάθε του λέξη, μια πλήρη έννοια, έτσι που δεν χρειάζεται περιφραστική βοήθεια. Αυτό, λίγες γλώσσες το καταφέρνουν.

Λες π.χ. ‘’καπνοσυλλέκτης’’, ‘’γραμματοσημοσυλλέκτης’’ και εννοείς αυτό που επακριβώς δηλώνει η σύνθετη λέξη.

Ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό.

Εμείς σήμερα θα πούμε λίγα λόγια για τον ‘’ρακοσυλλέκτη’’ αυτόν δηλαδή που μαζεύει, φαινομενικά και ουσιαστικά, άχρηστα πράγματα και τα στοιβάζει έτσι και ως έλαχε σε ένα άθλιο μέρος, σε μια ιδιωτική θα λέγαμε χωματερή, με εμάς να απορούμε για το τι θα τα κάνει αλλά και πώς βρίσκει μιαν άκρη να ανασύρει κάτι που θέλει από αυτό το άναρχο σκουπιδαριό . Και λέμε ‘’άναρχο’’ γιατί, ναι, υπάρχει και… ‘’τακτοποιημένο’’ από τους ρέκτες του είδους.

Ο ρακοσυλλέκτης, δεν είναι απαραίτητα ένας μονομανής φτωχοδιάβολος που γυρνάει γύρω από τους κάδους της γειτονιάς μαζεύοντας στο καρότσι (όχι σε αυτό πλέον) ή στο τρίκυκλό του ό,τι το άχρηστο είναι πεταμένο εκεί. Είναι βέβαια και αυτό, είναι όμως και πολλά, πολλά άλλα.

Γνωρίζω π.χ. έναν πολύ ταλαντούχο καλλιτέχνη, πώς αλλιώς να τον πω, που από τα πλέον άχρηστα πεταμένα αντικείμενα ανακυκλώνοντάς τα φτιάχνει έργα απίστευτης ομορφιάς και Τέχνης. Είναι απίστευτο το τι βγαίνει από τα χέρια του. Για τον άνθρωπο αυτόν τίποτα δεν είναι άχρηστο . Φυσικά πρόκειται περί ενός ξεχωριστού και με περίσσια φαντασία ατόμου, που σε ένα πεταμένο ας πούμε κομμάτι σύρμα, ή μια πλακέτα από σπασμένο κινητό ή ένα κομμάτι σίδερο, ‘’βλέπει’’ αυτό που εμείς αδύνατον να οραματιστούμε, ενώ αυτός ήδη συνθέτει στο μυαλό του τη μελλοντική του δημιουργία, το έργο τέχνης του. Η πρώτη του ύλη λοιπόν, δεν είναι προϊόν εμπορίου, αλλά χωματερής. Θαρρείς και τα νεκρά σκουπίδια ζωντανεύουν για να ζήσουν ξεχωριστές στιγμές αναγνώρισης και δόξας στολίζοντας βιτρίνες και προθήκες βιτρινών.

Που σημαίνει ότι ο καλλιτέχνης αυτός είναι μεν ρακοσυλλέκτης, αλλά ιδιαίτερος και σπάνιος, με μιαν δική του φιλοσοφία για το τι εστί σκουπίδι…

Στον αντίποδα τώρα, ο άλλος, αυτός που δεν αφήνει αμάζευτη ούτε μια στραβή πρόκα από οικοδομή. Που μαζεύει για να… μαζεύει και να έχει τη χαρά του μαζέματος. Το σπίτι του εσωτερικά, τίποτα δεν θυμίζει ‘’σπίτι’’. Τα δωμάτιά του τίγκα από εφημερίδες διαβασμένες και αδιάβαστες ακόμα και σχισμένες. Όταν ρωτήθηκε για το τι θα τις κάνει, είχε έτοιμη την απάντηση-δικαιολογία: ’’αρχείο’’ είπε. Φυσικά αρχείο  για να γινόταν αυτό το χάος θα έπρεπε κάθε ένα τετραγωνικό του κατάφορτου χώρου να είναι υπό τον έλεγχο ενός επιμελητή του είδους. Τουτέστιν, 80 τ.μ. σπίτι; 80 και οι επιμελητές! Πράγμα ολίγον ασύμφορο ακόμη και για έναν μερακλή πλούσιο μονομανή εφημεριδο-ρακοσυλλέκτη. Είναι τέτοιο το πάθος του ανθρώπου αυτού για ό,τι γραμμένο χαρτί πέφτει στα χέρια του, που βλέπεις να στοιβάζονται στα έπιπλα και τα κρεβάτια του κάτω και πάνω απ’ αυτά, ακόμη και διαφημιστικά φυλλάδια και άδειοι φάκελοι  επιστολών. Πώς να τον χαρακτηρίσουμε αυτόν, χαρτομανιακό; Κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Και πώς ζει ο Χριστιανός σε έναν τέτοιο χώρο, πού και πώς κοιμάται; Απλή η απάντηση όσο και πρωτάκουστη. Πάνω στα χαρτιά του, τον θησαυρό του, που με το που φράκαρε το  δικό του, νοίκιασε και άλλο σπίτι για να συνεχίσει το στοίβαγμα!!!

Κάποτε αρρώστησε, όπως κάνουν όλα τα πλάσματα του Θεού και χρειάστηκε Νοσοκομείο. Οι δικοί του άνθρωποι βρήκαν την ευκαιρία και την δικαιολογία, να ξεβρωμίσουν την ιδιότυπη αυτή χωματερή, η οποία, ειρήσθω εν παρόδω ήταν και μία βραδυφλεγής βόμβα, ένας τεράστιος κίνδυνος ανάφλεξης όταν σε μια διακοπή του ηλεκτρικού, π.χ., άναβε ο  τύπος κερί μέσα στο χώρο αυτό. Το διανοείστε;

Φώναξαν ειδικά συνεργεία και γερανό να κατεβάσουν από το διαμέρισμα, τους τόνους χαρτιών ανάμεσα στους οποίους θα υπήρχαν σίγουρα και πολύτιμα πράγματα για τα οποία ο άρρωστος διόλου δεν νοιαζόταν. Μα για να καθίσουν να ξεδιαλύνουν την ήρα από το στάρι, ήταν ανθρωπίνως αδύνατον, ούτε και ο χρόνος το επέτρεπε. Και όταν ο άνθρωπός τους επέστρεψε να αναρρώσει σε ένα υγειές πια περιβάλλον και είδε την απώλεια του ‘’θησαυρού’’ του έβαλε κραυγή μεγάλη και έπεσε αναίσθητος στο  πεντακάθαρο παρκέ του σπιτιού του. Το ασθενοφόρο επέστρεψε να τον ξανά παραλάβει.

Οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου.

Κανείς δεν τον λυπήθηκε, όπως και κανείς δεν μπόρεσε ποτέ να καταλάβει την μανία του για την ρακο -συλλογή του.

Είναι να μην σου λάχει δικός σου άνθρωπος να πάσχει από μιας τέτοιας μορφής ψυχοπάθεια. Είναι σκέτη κόλαση.

Διάβασα ένα βιβλίο σχετικό με το πάθος του ρακοσυλλέκτη (γιατί στην τελική περί πάθους πρόκειται, αν η …συλλογή δεν γίνεται για βιοποριστικούς λόγους. Δεν ομιλούμε γι’ αυτό το είδος εδώ, όπως θα έγινε κατανοητό).

Ο ήρωας είχε γεμίσει το σπιτικό του μέχρι φρακαρίσματος των θυρών από τα στοιβαγμένα άχρηστα αντικείμενα, αφήνοντας ανάμεσά τους ελάχιστους διαδρόμους για να… τα φτάνει αν τα αναζητούσε και πράγμα που και η επιστήμη σήκωνε τα χέρια ψηλά για το πώς το κατάφερνε, να βρίσκει την κάθε φορά μέσα σε αυτό το απερίγραπτο χάος, αυτό ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΟΥ ΤΟΥ ΖΗΤΟΥΣΑΝ και δεν το εύρισκαν πουθενά… αλλού!!!

Αυτό είναι το είδος του οργανωμένου ρακοσυλλέκτη.

Οι άνθρωποι αυτής της ιδιαιτερότητας και συνομοταξίας καταλαβαίνονται απόλυτα μεταξύ τους, συνεργάζονται ανταλλάσσοντας τα σκουπίδια τους τα ακριβά για τους ίδιους, έτσι όπως κάνουν και οι κανονικοί συλλέκτες γραμματοσήμων, ας πούμε.

Ενδέχεται με τον θάνατό τους, να αφήσουν περιουσίες πραγματικές, ξεχασμένες και αδιάφορες από τους ίδιους σε κρυφές και σκοτεινές γωνιές το σπιτιού-χωματερή τους, γιατί το  αληθινό τους ενδιαφέρον όσο ζούσαν και ο παράδεισός τους ήταν αυτό που για τους φυσιολογικούς ανθρώπους ήταν μια κόλαση.

Άνθρωποι+ποντίκια=Άβυσσος τ’ ανθρώπου η ψυχή.

Μια εξίσωση που τα λέει όλα…

Ίσως σας αρέσει και

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη