Πού να ‘ναι η θαυμαστή ομορφιά της Θαϊς, Μυρρίνα,
της Θαργηλίας οι μπούκλες, της Λέαινας οι μηροί,
της Θεοδότης το στόμα κι οι ανθηροί
της Λαμίας γλουτοί, που Σειρήνα
άλλη καμμιά δεν είχε. Και τα κρίνα
τ΄ άσπρα του κήπου της Μαντάμ Ντυ Μπαρί,
που όλοι μίλαγαν, μεγάλοι και μικροί,
και της Ραχάμπ η εξαίσια κορδελίνα;
Όπου κι αν ψάξεις όλα γίνανε καπνιά.
Και του κήπου μου η παιχνιδιάρα καρδερίνα
το ξέρει.- Πότε πότε, δεν έχει καν μιλιά,
και ένα την πιάνει, περίεργο μαράζι.
Ύστερα άδει “in Lingua Latina”:
OMNIA MUNDI ET UMBRA, και με κοιτάζει.
[Ο Αριστομένης Λαγουβάρδος γεννήθηκε στην Έμπαρο Ηρακλείου Κρήτης. Είναι διπλωματούχος Μηχανολόγος Μηχανικός του Πολυτεχνείου Νεαπόλεως Ιταλίας. Ζει στο Ηράκλειο Κρήτης. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές «Το τέλος της αθωότητας» και «Καθώς κυλά το ρόδινο ποτάμι» (Τυποκρέτα Καζανάκης, Ηράκλειο). Η ποιητική του συλλογή «Στα απόκρυφα τοπία της μοναξιάς» είναι υπό έκδοση.]
Συγχαρητήρια στον καλό μου φίλο Αριστομένη!!!!! Υπέροχη γραφή. Μπράβο!!!!!