Αααχ! Χριστούγεννα! Ήρθανε και φέτος αυτοβούλως και οικειοθελώς! Καλέ, ναι. Από τον Οκτώβριο το κατάλαβα πως έρχονται και φέτος τα Χριστούγεννα. Με το που κατέβηκαν οι σημαίες, άρχισαν να ανεβαίνουν τα πάσης λογής χριστουγεννιάτικα στολίδια σιγά – σιγά κι ολούθε. Πήξαμε στο ντίρλι – ντίρλι, στο χρυσοπορτοκαλοκόκκινο, στις μπάλες, στους Αη-Βασίληδες. Διότι, να το ξέρετε, τα Χριστούγεννα δεν είναι μια γιορτή ό,τι να ΄ναι. Έχει προ πολλού υποστεί μια… παγκοσμιοποίηση να την πω; Πώς είναι η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου; Πού δεν γιορτάζουμε τον Άγιο αλλά τους ερωτευμένους; Και που φουλάρει η υδρόγειος στην καρδούλα και τα je t’ aime; [1] Ε, έτσι και τα Χριστούγεννα αλλά στο πιο καθολικό τους, γιατί τους πιάνει όλους. Κι όταν λέμε όλους, εννοούμε όλους – όλους. Δεν πα’ να ‘σαι Εσκιμώος και να κατοικείς σε igloo; [2] Ένα γκι στην είσοδο επιβάλλεται να το κρεμάσεις, χρονιάρες μέρες! Δεν κάνουν διακρίσεις τα Χριστούγεννα! Πανανθρώπινο το μήνυμα. Βουδιστές, Ινδουιστές, Σιντοϊστές, Μορμόνοι, όλοι οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι και λοιποί ανορθόδοξοι, Μωαμεθανοί (οι εξευρωπαϊσμένοι ντε), άπαντες τελοσπάντων –γιατί  είμαστε και πολλοί τρομάρα μας– και τα γνωρίζουμε και λίγο – πολύ θα τα γιορτάσουμε. Έτσι… έτσι…

Μέσα στην τρελλή χαρά και την απέραντη την θλίψη. Θα μου πείτε, πώς γίνεται; Μωρέ, γίνεται και παραγίνεται μάλιστα! Κάποιοι χαίρονται που έρχονται – ήρθαν τα Χριστούγεννα. Κάποιοι είναι τελείως αδιάφοροι, σε σημείο γενικής αναισθησίας για οκτάωρο χειρουργείο, έξω και μακριά. Κάποιοι είναι εναντίον των εορτασμών των Χριστουγέννων, της 17 Νοέμβρη, της 14^ης Ιουλίου, του Χάνουκα, της  Απελευθέρωσης της Πίνδου και των Φώτων μαζί με τη Δ.Ε.Η.. Μη ρωτήσετε γιατί, αυτές οι περιπτώσεις συνήθως είναι τόσο αναίτιες, τελικά, όσο και ανίατες. Ούτε οι ίδιοι δεν ξέρουν. Και όλοι οι υπόλοιποι λυπούνται. Λυπούνται με την χαρά σου. Με την χαρά γενικώς. Συνήθως γιατί είναι μόνοι. Και τα ρημάδια τα Χριστούγεννα, εκτός κι αν είσαι ο Σκρούτζ [3] σε πρώιμο στάδιο, δεν γιορτάζονται μοναχικά, κακά τα ψέματα. Ακόμα και ερημίτης να είσαι στο Άγιο Όρος, έχεις παρέα τον Θεό.

Πανανθρώπινο το μήνυμα. Της Γεννήσεως του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Βαθιά θρησκευτικό και αλληγορικό το μήνυμα – αφορά την ελπίδα, την αγάπη, την σωτηρία της ψυχής. Μην κοιτάτε που το κάναμε κοσμικό πανηγύρι και πιστεύεις – δεν πιστεύεις στολίζεις και στολίζεσαι λες και θες να φωταγωγήσεις το πέριξ του σπιτιού σου οικοδομικό τετράγωνο τουλάχιστον. «Για τα παιδιά» σου λέει η άλλη, η ψυχοπονιάρα. Ποιός σου είπε μανδάμ ότι τα παιδιά έχουν ανάγκη από κενά περιτυλίγματα; Εκεί την τοποθετείς εσύ την ουσία του πράγματος; Στα δώρα και στα στολίδια; Τέτοια πίστη χτίζεις στην ψυχή τους; Του καταναλωτισμού, του υλισμού, της ματαιότητας; Τί κρίμα, τί κρίμα, τί κρίμα… [4] να ξυπνήσουν ένα πρωί και να καταλάβουν πώς ο Αη – Βασίλης που τους πάσαρες ήτανε μούφα. [5]

Υπέροχη γιορτή τα Χριστούγεννα. Αγγίζουν την τελειότητα. Μας παίρνει σβάρνα μια εορταστική διάθεση, μια καλοσύνη, μια πίτα – γύρο απ’ όλα και δυό μερίδες μπουμπάρια [6] απ’ του Βαγγέλη, για αυτούς που δεν νηστεύουν φυσικά, γιατί τα μπουμπάρια του Βαγγέλη είναι σκέτη κόλαση! Άλλωστε, τί είναι η νηστεία; Μπούρδες! Κάνω μια διατροφή και καθάρισα. Ωρέ κούνια που σας κούναγε λέω! Η νηστεία δεν αφορά απλά το να μην φας αδερφέ. Φάε να σε φοβούνται! Γιατί η νηστεία αφορά την κάθαρση, την εγκράτεια, τον εσωτερικό διάλογο, την πορεία προς την προσευχή και την μετάνοια. Όχι να μου ‘χεις στουμπώσει μισό γουρνόπουλο σε παϊδάκια την προηγουμένη, να έχεις κατεβάσει δυό κανάτες του κιλού κρασί στην κατσά σου [7] και δυό Χριστοπαναγίες στην πρέφα, να ‘χεις σφυρίξει και στην κυρά έναν (κλέφτικο σκοπό, τί άλλο βρε) και την επομένη να πας να μεταλάβεις ελαφρά τη καρδία. Κάτι δεν κατάλαβες καλά ψυχή μου, κάπου το έχασες το νόημα. Άστο να πάει, δεν χρειάζεται να προσποιηθείς τον ευλαβή, μην μου καταπιέζεσαι!

Λατρεμένα Χριστούγεννα! Και γύρω μας φτώχια, πείνα, εξαθλίωση, μοναξιά. Εσύ τί έδωσες φέτος συνάνθρωπε σ’ αυτούς που τους τα έφερε δύσκολα η ζωή; Και μην μου πεις δεν είχα να δώσω τίποτα κι εγώ δύσκολα περνάω. Κι ο καλός ο λόγος κι η αγκαλιά και το χαμόγελο, δόσιμο είναι. Και η συγχώρεση δόσιμο είναι. Κι η αγάπη δόσιμο είναι. Μην τα μετράς όλα με την ύλη. Και δεν είναι ανάγκη να φτάσεις τους ξεσπιτωμένους απ’ την Συρία αν δεν μπορείς, για να νιώσεις πως έδωσες και συ κάτι. Πίστεψέ με, υπάρχουν και δίπλα μας κολλητά άνθρωποι μονάχοι, άνθρωποι σε ανάγκη. Φτάνει να θέλουμε να τους δούμε.

Καλά Χριστούγεννα σε όλους, λοιπόν. Με την αγάπη μου.

[1] je t’ aime: στα γαλλικά το σ’ αγαπώ.

[2] igloo: (αγγλική λέξη, προφέρεται ιγκλού) Το ιγκλού είναι ένα σπίτι που έχει κυκλική διάταξη και είναι φτιαγμένο από πάγο. Συνήθως ιγκλού υπάρχουν στους πόλους, όπου οι θερμοκρασίες είναι εξαιρετικά χαμήλες και αποτελούν κυρίως τις κατοικίες των Εσκιμώων.  Στη γλώσσα των Εσκιμώων Ινουίτ ιγκλού σημαίνει σπίτι.

[3] Σκρούτζ: Αναφορά στον Εμπενίζερ Σκρουτζ, τον βασικό πρωταγωνιστή του μυθιστορήματος Χριστουγεννιάτικη ιστορία, του Καρόλου Ντίκενς. Ο Εμπενίζερ Σκρούτζ ήταν ένας πάμπλουτος άνθρωπος, πάρα πολύ μοναχικός, που δεν γιόρταζε εκ πεποιθήσεως ποτέ τα Χριστούγεννα, ώσπου μια σειρά γεγονότων τον οδήγησαν στο να τα αγαπήσει, να τα γιορτάζει οικογενειακά και ο ίδιος να γεμίσει φιλάνθρωπα αισθήματα.

[4] Αναφορά στο τραγούδι «Δεν χωράς πουθενά» από το συγκρότημα Τρύπες από το άλμπουμ τους «Εννιά πληρωμένα τραγούδια».

[5] Μούφα: υδραυλικό σωληνοειδές εξάρτημα, που χρησιμεύει για να ενώνει δύο σωλήνες. Μεταφορικά σημαίνει ότι κάτι είναι ψεύτικο ή φτιαχτό ή δεν είναι καλό.

[6] Μπουμπάρια: είδος μεζέ, που ομοιάζει σε λουκάνικο.

[7] Κατσά: ή κατσιά, θεσσαλιώτικος ιδιωματισμός, σημαίνει καθισιά, το πόσο τρώει ένας άνθρωπος.