“Ο υδραυλικός”, γράφει η Λένα Μαυρουδή-Μούλιου

Μέχρι πρόσφατα, ο μέσος Έλληνας πολίτης μπορεί να μη λογιόταν πλούσιος αλλά ένα κομπόδεμα το είχε, γι’ αυτό που λέμε “ώρα ανάγκης” ή για τα γεράματά του. Τώρα με την κρίση, εξέλειπε και τούτο το οικονομικό δεκανίκι, αυτή η μικρούλα αποταμίευση. Συνταξιούχος δε ών, μαζί με όλες τις αναμνήσεις της ζωής του, του έμεινε και τούτη η ανάμνηση της μικροπολυτέλειας. Την σήμερον, μετά από αιματηρή οικονομία, το “περίσσιο” ευρώ πηγαίνει ως έκτακτη βοήθεια στην οικογένεια του παιδιού του, που τα φέρνει δύσκολα βόλτα.

Ξέρεις τι είναι να μην έχει το πορτοφόλι σου παρά μόνον κάτι ψιλά ίσα-ίσα για να πάρεις μια φρατζόλα ψωμί και ξαφνικά να σου κτυπάει την πόρτα ο διαχειριστής και να σου λέει: «το σύστημα υδροδότησης του διαμερίσματός σας έχει διαρροή και φώναξα να έρθει υδραυλικός».

-Ουπς. Υδραυλικός; Και ποιος θα τον πληρώσει;

-Μα εσείς φυσικά, δική σας η βλάβη…

-Μη μας τα λέτε τόσο απότομα αυτά τα μαντάτα βρε παιδιά, γιατί φοβάμαι ότι η όποια βλάβη δεν θα περιοριστεί στο σύστημα ύδρευσης αλλά και στην υγεία μου. Πόσο  χρειάζεται λέτε πάνω-κάτω για να γιατρευτεί; Ρωτώ, γιατί κακά τα ψέματα, ό,τι έχει να κάνει με γιατρειές, φόβος και τρόμος με πιάνει με την άμεση σχέση αυτών και του πορτοφολιού μου.

-Ο υδραυλικός θα εκτιμήσει την ζημιά και… Λυπάμαι πολύ.

Και έρχεται ο γιατρός, συγγνώμη ο υδραυλικός και σου λέει το εξής κουλό:

«Κυρία μου πρόκειται για σοβαρή βλάβη στον σωλήνα σας. ‘Εσκαψα και είδα ότι έπαθε ό,τι και ένα ανθρώπινο ανεύρισμα… Οι ρίζες του παρακείμενου δέντρου απλώθηκαν, καβάλησαν το σωλήνα, τον πίεσαν ασφυκτικά, φούσκωσε και και μπαμ, όπως το ανεύρισμα που λέγαμε…

Πιο παραστατικά δεν μπορούσε να μου τα πει.

«Και πόσο θα πάει το μαλλί ΜΟΝSIEUR;»

«Τι να σας πω μαντάμ; Από μια πρόχειρη εκτίμηση είδα ότι δεν θα είναι και λίγα τα ευρώπουλα».

Εμένα άρχισα να με ζώνουν τα φίδια.

«Δηλαδή;»

«Τι να σας πω. Από 100 μέχρι 300 το λιγότερο».

«Και δεν μου λες κύριε υδραυλικέ, αν αλλάξω όλο το σύστημα, πόσο θα στοιχίσει;»

«Θα το μελετήσω και θα σας πω».

«Και μια ερώτηση παρακαλώ, που με τρώει τόσην ώρα. Από τα 27 διαμερίσματα που έχει η πολυκατοικία ή ρίζα του δέντρου το δικό μου μόνο σωλήνα λιμπίστηκε να πηδήξει και να του προκαλέσει τέτοια ανήκεστο βλάβη, όπως θα έλεγε ο συνάδελφός σου γιατρός;»

«Πώς τα λέτε, πώς τα λέτε… Άκου ανήκεστο βλάβη… Όπως και να ‘χει επί του προκειμένου, μόνον το δικό σας διαμέρισμα νοσεί!!! Και εντωμεταξύ το νεράκι τρέχει ορμητικό και δεν θα ήθελα να είμαι μπροστά όταν πάρετε στα χεράκια σας τον επόμενο λογαριασμό της Ε.Υ.Δ.Α.Π.. Άφησε που οι συγκάτοικοί σας πλημμυροπαθείς θα ζητήσουν να αποζημιωθούν που ο τοίχος τους μοιάζει σαν μικρός καταρράκτης, δεν τον βλέπετε; Να κλείσω το ρολόι σας; Αποφασίστε τι θα κάνετε».

«Κι εγώ με τι νερό θα πίνω; Πώς θα μαγειρέψω,  πώς θα πλυθώ, πώς… Ωχ ΘΕΕ ΜΟΥ…»

«Πώς κάνετε έτσι κυρία μου; Δεν ήρθε δα και ο τέλος του κόσμου».

«Νομίζεις; Για μένα κάτι τέτοιο συνέβη. Σε πληροφορώ ότι πριν δυο ημέρες άλλαξα και πλυντήριο, το είχα γύρω στα 40 χρόνια. Ευτυχώς θα το ξεπληρώσω με 20 άτοκες μηνιαίες δόσεις, 20 ευρώ το μήνα.Εσύ πώς τα θέλεις τα λεπτά σου;»

«Τα μισά σήμερα και τα άλλα μισά αύριο το πολύ».

«Τόσο πολύ περιθώριο! Τι μου λες; Και χωρίς απόδειξη φαντάζομαι, ε;»

«Ε, σιγά καλέ μαντάμ για τόσο μικροποσά να  κόβουμε και απόδειξη. Μα αν το θέλεις δεν έχω αντίρρηση. Βέβαια τότε θα σου στοιχίσει κομματάκι ακριβούτσικα. Άκου απόδειξη; Δίνεις μήπως απόδειξη στο συνάδερφο γιατρό; Εκεί γιατί δεν διαμαρτύρεσαι; ΕΠΕΙΔΗ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΣΟΥ, Ε; Τούτη εδώ η περίπτωση δεν την αφορά λες;»

«Και πόσος χρόνος θα απαιτηθεί για να αποκατασταθεί η βλάβη;»

«Όσο χρειαστεί. Μπορεί και δύο ώρες μπορεί και τρεις».

«Ειρήσθω εν παρόδω  ξέρεις πόσο πληρώνεται το παιδί μου την ώρα στο SUPER MARKET ΠΟΥ ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ; Τρία ευρώ. Και είναι πτυχιούχος παιδοψυχολόγος, απόφοιτος του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου και υποψήφια διδάκτωρ!!!»

«Πώς το’ πες; Ειρήσθω… κτλ κτλ; Μίλα ελληνικά κυρά μου».

«Αυτό κάνω. Πιο Ελληνικά δεν γίνεται. Σχολείο πήγες;»

«Αμ δεν πήγα λες; Μέχρι  την Πέμπτη Δημοτικού. Τόσο άντεξα. Πιο πολύ θα έβλαπτε το νευρικό μου σύστημα. Και όπως αποδείχτηκε στην τελική, σοφά έπραξα, ρώτα την κόρη σου».

«Που σημαίνει, ότι ούτε το μυαλό σου κούρασες, ούτε το πορτοφόλι του γονιού σου αφαίμαξες -καλά άστο-, ούτε τις θανάσιμες αγωνίες των Πανελλαδικών υπέστης. Εργαζόσουν όσο άντεχες και όσο σου έκανε κέφι, σε μια δουλειά που σου άρεσε και πληρωνόσουν με χρήματα που το παιδί μου δεν θα δει παρά μόνον στον ύπνο του».

«Όμορφη κουβέντα πιάσαμε μαντάμ και εκτός του νερού που τρέχει,  το ίδιο κάνει και ο χρόνος, ο οποίος, ειρήσθω… πώς το ‘πες , είναι χρήμα και εγώ πληρώνομαι γι’ αυτόν. Λοιπόν τι θα γίνει με το πρόβλημά σου;»

«Δεν γίνεται βρε παιδάκι μου να σου τα δίνω τα χρήματά σου έστω λίγα κάθε εβδομάδα;»

«Το μόνο που γίνεται είναι να μού δώσεις τα μισά σήμερα και τα άλλα μισά μεθαύριο. Και πού ‘σαι, ΧΩΡΙΣ απόδειξη. Αν την θέλεις σώνει και καλά το ποσόν αυξάνεται. Τα ξαναείπαμε».

«Σαν να λέμε τα διπλά;»

«Α γεια σου. Τι λες λοιπόν;».

«Εκείνο που λέω είναι να δοξάζω τον Θεό που ο εγγονός μου δεν αγόρασε ακόμη το ποδήλατο των ονείρων του και θα μπορέσει να με δανείσει  το ποσόν. Εκεί έφτασα, ποιος, εγώ η γιαγιά  που τον χαρτζιλίκωνε μέχρι πρόσφατα. Και το πόσο ντρέπομαι δεν λέγεται. Τι να κάνω όμως; Εναλλακτική δεν υπάρχει. Τόσες και τόσες ξεφτίλες επωμιστήκαμε σαν ΕΘΝΟΣ, μια ξεφτίλα ακόμη σε ατομικό επίπεδο δεν μας ρεζιλεύει περισσότερο. Ψιλά γράμματα για τους αίτιους της κατάντιας μας που επειδή οι ίδιοι δεν έχουν τσίπα, πού να νιώσουν και τη δική μου ντροπή!»

Ίσως σας αρέσει και

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη