“Ο μεγάλος γιος”, ένα μικροδιήγημα του Αλέξανδρου Βαναργιώτη

Ο μικρός γιος ήταν ποιητής. Έφυγε για γνώση και περιπέτεια. Σύντομα κατάλαβε ότι ήταν πολύ ευαίσθητος για να ζήσει στον σκληρό κόσμο, χωρίς τη ζεστασιά της αγάπης. Κατανύχτηκε κι έκλαψε πολύ την ώρα της επίγνωσης. Επέστρεψε κουβαλώντας στην ψυχή του τραυματισμένα ποιήματα και μια ματιά ζητιάνα της συγχώρησης. Ο πατέρας άνοιξε την αγκαλιά του. Έσφαξε το καλύτερο μοσχάρι του κι έκανε πανηγύρι. Ήταν ποιητής ο ίδιος και ήξερε. Ο μεγάλος γιος τσακίστηκε από ζήλεια. Έφυγε από εγωισμό. Επέστεψε, όταν ο πατέρας χαροπάλευε, κουβαλώντας στην ψυχή του  αγκάθια και μια ματιά διψασμένου της δικαίωσης. Είχε μαζί του κι έναν δικηγόρο που όλη την ώρα μιλούσε για «νόμιμη μοίρα».

Ίσως σας αρέσει και

2 Σχόλια

  • Μαριάννα Γληνού
    12 Νοεμβρίου 2016 at 22:26

    Αυτοί οι δικηγόροι να μιλούν πάντα , και να παλεύουν, ψέματα, νόμιμες μοίρες! Αν έλειπε ο δικηγόρος, θα μπορούσε κι ο μεγάλος γιος να
    είναι ποιητής! Με “ψυχές μ’αγκάθια” και με μάτια διψασμένα δικαίωση! Μάστορας!

    • Νεφέλη
      28 Νοεμβρίου 2016 at 17:20

      Σύντομο, μεστό, και περιεκτικό μας παραπέμπει στον Άσωτο..
      Δεν νομίζω να φταίει ο..δικηγόρος.
      Ο Ποιητής υπάρχει, ή, δεν υπάρχει μέσα μας..

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη